Dit is het verhaal van Cisse Mamadi. Geboren op 5 mei 1988. Afkomstig uit Guinee. Studies/beroep: studeerde talen en werkte als leverancier voor een drankencentrale. Hobby's: voetbal en boksen.
" In mijn land, Guinee in West-Afrika, is het erg onrustig. Corruptie en criminaliteit vieren er hoogtij en er zijn veel stammentwisten. Het is heel moeilijk om er echt iets van je leven te maken. Ik werkte er voor een grote drankenhandel en droomde van een eigen drankendepot. Mijn favoriete hobby, al van kindsbeen af, is voetballen.
"Mijn problemen zijn begonnen toen mijn vriendin – afkomstig van een andere stam – zwanger raakte. Haar familie keerde zich tegen mij en tegen onze relatie en ze verplichtten haar om abortus te plegen. Een Afrikaanse genezer diende haar traditionele medicijnen toe en dat liep helemaal fout. Mijn vriendin werd ziek, vermagerde en verzwakte en is uiteindelijk overleden. Ik voelde zoveel onmacht en verdriet, maar in mijn dorp werd ik verantwoordelijk gehouden voor haar dood. Toen mijn moeder ook stierf, werd ik uitgejouwd en bekogeld met stenen, omdat ik alle ellende in mijn dorp veroorzaakt zou hebben. Het werd te gevaarlijk en door de onveiligheid lukte het me niet om mijn werk degelijk uit te voeren. Ik besloot te vluchten, maar bij de grens werd ik opgepakt en in de gevangenis gestoken. Daar werden lukraak mannen uitgekozen om te executeren. Ik ontsnapte er ternauwernood aan. Gelukkig had ik enkele vrienden die me hielpen om te vluchten.
"Met het geld dat ik in mijn eigen drankendepot geïnvesteerd had, heb ik een paspoort gekocht. Zo belandde ik in Casablanca in Marokko. Van daaruit wou ik naar Spanje, maar vlak voor het vertrek hield de politie ons tegen. De grote som die ik betaald had om naar Spanje te vertrekken, was ik kwijt. In mei vorig jaar ben ik dan toch weggeraakt uit Marokko. Met een bootje voeren we met verschillende mensen naar Spanje, maar de zee was ruig en grote golven deden de boot kapseizen. Helaas was ik de enige in de boot die goed kon zwemmen. Ik kon nog één vrouw redden, maar al de anderen verdronken.
"In Spanje leefde ik eerst drie maanden in een opvangcentrum in Tarifa. Toen ik daar moest vertrekken, trok ik naar Barcelona, waar ik op straat woonde. Ik kwam er iemand tegen die ik kende uit Guinee. Hij zei me dat mijn broer in België zou zijn, dus wou ik zo snel mogelijk naar hier komen. Nu woon ik in het Parelstrand. Ik probeer er het beste van te maken. Zo zoek ik elke dag mensen bij elkaar om samen te kunnen voetballen. Maar het enige wat ik echt wil, is mijn broer vinden. En ik wil nooit meer moeten vluchten. Ik wil rust, rust, rust.” Foto © Mariebouly Photography