Gisterenavond hadden de Lommelse Triatleten de eer om de laatste baantjes te zwemmen in het stedelijk zwembad. Badmeester Leon Vanhulsel (tevens erevoorzitter van de triatlonclub) trok om 22 uur symbolisch de stop eruit. De Lommelse zwemmers moeten echter niet lang op hun honger blijven zitten, want vandaag opent het nieuwe zwembad van Optisport de deuren voor het grote publiek.
Het stedelijk zwembad ging open in 1969 en zal dus net geen 50 jaar gediend hebben (een langere sluitingsperiode begin jaren '90 buiten beschouwing gelaten). Leon zelf werkte 43 jaar lang in het bad. Hij zal nog wel meehelpen aan de ontmanteling van het oude bad, maar maakt de overstap naar het nieuwe zwembad niet meer mee.
Leon begon op 1 januari 1976 op 18-jarige leeftijd als redder te werken voor de stad Lommel. “Ik was toen al een tijdje lid van de Lommelse Waterbengels en had twee jaar voordien in Hasselt de redderscursus gevolgd. In 1978 behaalde ik in Mechelen mijn badmeesterdiploma. Toch was redder/badmeester niet mijn eerste job. Ik ben namelijk schrijnwerker van opleiding en begon mijn carrière bij ramenfabriek Umans in Overpelt.”
Redder of badmeester zijn, dat is meer dan aan het zwembad zitten en kijken of er niemand verdrinkt. “Toezicht houden is natuurlijk een belangrijk onderdeel van onze job. In het begin van mijn carrière was ik ook geregeld kassier bij de inkom. Daarnaast moeten we ook poetsen en zijn we verantwoordelijk voor de waterbehandeling. In dat opzicht staat de technologie natuurlijk niet stil. In de beginjaren moesten we de chloor- en zuurdoseringen manueel instellen. Begin jaren ’90 kreeg het zwembad een grondige facelift. Daarna gebeurde dit allemaal computergestuurd.”
Door de jaren heen zag Leon niet alleen de infrastructuur, maar ook de badgasten veranderen. “In de beginjaren kwamen de lagere scholen pas vanaf het derde leerjaar zwemmen. Veel van die kinderen konden niet zwemmen en kregen zwemles van de turnleerkrachten. We moesten als redder geregeld ingrijpen om te kloeke kinderen te redden. Dat gebeurt nu veel minder. Vroeger waren er ook veel meer volwassenen die niet konden zwemmen en ouderen zag je hier bijna niet. Dit is door de jaren heen allemaal serieus verbeterd.”
Leon heeft alle kinderen die tussen 1976 en nu school liepen in Lommel in zijn zwembad zien passeren. “Daarnaast hebben we ook enkele toppers in ons bad mogen ontvangen. Op triatlonvlak zijn dat natuurlijk Gerrit Schellens en Kathleen Smet, maar ook bijvoorbeeld Marino Vanhoenacker en Luc Van Lierde hebben in ons bad baantjes getrokken.”
Het afscheid van ‘zijn’ zwembad is een emotioneel moment voor Leon. “Zeker omdat er over een maand of zo geen sprake meer zal zijn van het stedelijk zwembad. Ik zal er dus niet meer kunnen binnenspringen om oude koeien uit de sloot te halen. Er gaat natuurlijk een nieuw zwembad open, maar dat is toch anders. Ik zal wel wat missen aan dit zwembad: de babbels met allerlei soorten van zwemmers, de leerkrachten, de clubgenoten van de triatlon, de senioren, het gehandicaptenuurtje, … en de collega’s natuurlijk! Wat ik zeker niét zal missen aan het bad zijn de warme chloorlucht en de vroege shiften die om 6u begonnen. En dan heb ik het nog niet over de vele ankerborstels en aftrekkers die ik versleten heb.”
En afsluiten kunnen we niet anders dan met de onvermijdelijke vraag: Waar ga je je tijd mee vullen als je straks met pensioen bent, Leon? “Als ik andere gepensioneerden hoor, zal ik eerst tijd moeten vinden om deze te besteden als opa, papa en echtgenoot (lees: nieuwe man). In de garage staat ook nog een Canyon-fiets te lonken om heel wat kilometertjes mee te bollen en mijn zwembroeken zijn ook nog niet versleten!”
Bedankt voor alles, badmeester Leon. En geniet straks van je welverdiende pensioen!