Je komt wat tegen als je wandelt. Zoals met die hond. We passeren een winkel waar een grote stenen hond voor de deur staat. Het kleine hondje achter ons had niet door dat het een standbeeld was en begon te blaffen dat het geen naam had. Zoals kleine hondjes wel eens doen bij grote honden. Eén van de redenen? Schoothondjes kunnen verwend zijn. Ze worden letterlijk op handen gedragen en denken dat ze groter zijn. Een blik vanuit de hoogte waardoor ze neerkijken op andere honden.
Of dit voorval. We zien een man heel geconcentreerd een plan lezen op straat. Op zich niet bijzonder, maar even daarvoor hebben we zijn vrouw het aanpalende bos in zien lopen. Met een boodschap van 'hier moet dringend iets gebeuren’. En ja hoor, als we passeren zien we de vrouw op haar hurken, enfin, bijna staan. Je kon er niet naast kijken, want ze had een strategische positie ‘voor’ een boom uitgekozen. We zagen de man nog denken: geen goed plan.
Valt het u ook op? Wat ligt het menselijke en dierlijke soms dicht bij elkaar. Maar ze gaan mee in de verhalendoos. Voor de mooie momenten beste lezer, als er goede vrienden langskomen.
                                                       Rudi Lavreysen