Vierde in de rij van onze genomineerden is Michel Henderickx. Voor sommigen misschien een nobele onbekende, maar iemand die, en zeker in deze coronatijden, het beste van zichzelf heeft gegeven als hoofd van de Spoeddienst in het Noorderhart ziekenhuis in Pelt. Michel woont in de Kruisboogstraat en is al 36 jaar lang actief in de zorg. Maar daarnaast kom je hem ook regelmatig tegen in de Lommelse (en andere) bossen wanneer hij met zijn hond gaat wandelen. Maar ook op iets minder rustige plaatsen kan je  hem tegenkomen, zoals tijdens één of ander rock- of popfestival. En niet te vergeten: hij is ook een fervent Lommel SK-supporter.
Wat was je eerste reactie toen je vernam dat je genomineerd was voor de titel van ‘Lommelaar van het Jaar’?
Enorm verschoten… Maar zeker ook wel vereerd. Ik vroeg me wel af wat ik daar tussen die anderen sta te ‘blinken’, terwijl ik nu net meestal in de luwte, in de schaduw, werk. Maar, al bij al, toch een aangename verrassing!
Waar denk je dat je je nominatie aan te danken hebt?
Dat zou je uiteraard aan de juryleden zélf moeten vragen, maar waarschijnlijk heeft de grote aandacht voor de zorg in deze pandemie er wel iets mee te maken… Ik sta dus al 36 jaar in de zorg, waarvan 33 jaar in het Maria ziekenhuis, nu Noorderhart, en ben daar dus leidinggevende op de Spoeddienst. En ik ben ook lid van de Veiligheidscel van Lommel, een orgaan dat vóór deze twee jaar af en toe samenkwam, maar tijdens de coronacrisis wel héél regelmatig. Binnen dit orgaan heb ik uiteraard ook heel wat mensen uit vele hoeken van de samenleving leren kennen…
Zijn er nog speciale zaken te vermelden die met je job te maken hebben?
Naast mijn reguliere job op de Spoed, stond ik ook mee aan de wieg van de uitbouw van de MUG-dienst, ben ik ook al een 20-tal jaar verantwoordelijke voor de aanwerving van nieuwe ambulanciers, en daarbovenop ben ik ook lid van het ‘Dringende Medische Hulpverleningscomité’ van de provincie, resorterende onder de FOD gezondheid. En daarnaast ben ik ook rampencoördinator en doe ik EHBO op festivals én op Lommel SK.
Lommel SK? Enkel als job of ook supporter?
In de eerste plaats uiteraard wel als hulpverlener, maar ik ben ook toch al geruim wat jaren supporter geworden. Jammer dat het met de club momenteel niet zo erg goed gaat, want ook dat doet pijn…
En daarnaast nog andere hobby’s?
Uiteraard niet zo érg veel meer, wegens tijdgebrek, maar ik probeer toch regelmatig een goed optreden mee te pikken in de AB, het Sportpaleis, of op Bospop bijvoorbeeld. Vooral de New Wave van de jaren ’80 draagt mijn voorkeur wel weg, maar er is in alle decennia wel goede muziek gemaakt hoor, en ook nu. En van de drukte naar de rust: want ik ga ook regelmatig, samen met mijn echtgenote, wandelen met onze Zwitserse herdershond: zalig gewoon!
Maar je hart ligt duidelijk toch bij de zorg?
Ja! Uiteraard… Ik zou niets anders willen doen, dit is iets dat gewoon in mij zit. Anderen helpen, en dit in alle luwte. Graag wil ik van deze gelegenheid dan ook gebruik maken om te zeggen dat de zorg een bijzonder zware periode achter de rug heeft (en nog altijd trouwens…). Maar wat me dan positief stemt is dat wij hier in ons ziekenhuis het allemaal goed volhouden. Er heerst hier een erg goede sfeer, en dat zorgt ervoor dat personeelsleden het hier net dat ietsje beter en langer volhouden, een pluim dus ook graag voor al deze mensen, want alleen kan je ook niets bereiken. En tot slot zou ik ook zeker de goede samenwerking van de huisartsen en de spoed alhier willen aanhalen als typevoorbeeld voor vele anderen!
Zéér veel dank Michel, en véél goede moed nog daar voor de komende weken en maanden!