Ik zag ze zo voor me. De kinderen van wie de schoenen met ducktape waren toegebonden. Geen veters. Het was een Nederlandse juf die ze eerst zag. Ze kwam vanuit een Nederlands dorp in een Antwerpse school lesgeven. Bij ons, zei ze nog, krijgen de kinderen een iPad met Sinterklaas. Dergelijke beelden, opgeroepen door woorden uit de krant, zeggen veel meer dan cijfers.
Eén op vijf Belgische kinderen groeit op in armoede. Twintig van de honderd leerlingen in een school. Daar heb je geen rekenmachine voor nodig. Het kan tellen.
Als dan de vraag van de school komt om een wetenschappelijk rekenmachine van € 100 te kopen voor het vijfde jaar van het technisch secundair onderwijs, vraag ik me af of ze daar ook kunnen tellen. Alsof het niets is. Een toestel waarvoor je op het internet op één-twee-drie een gratis alternatief vindt. De digitale evolutie mag nog iets meer revolutie worden.
Weet je, ik heb een live album van Bob Dylan waarop plots iemand vanuit het publiek 'Do a protestsong' roept. Of hij even een protestliedje wil spelen. Terwijl hij ook mooie lovesongs kan brengen. Maar af en toe is het nodig. Ga je gang Bob. Misschien luisteren ze.
                                      Rudi Lavreysen