Als kind tekende ik graag. Misschien zou ik architect worden? Vormgeven aan het bestaan, willen we dat niet allemaal? Het is anders gelopen. Een ruil tussen potlood, pen en toetsenbord.
Nog meer dan plannen, vind ik maquettes inspirerend. Om vooraf te weten hoe een stad of de wereld eruit zal zien. Je hebt nog een overzicht. Je stapt er al in rond. In de echte wereld voel je je soms klein. Bij maquettes is het andersom. Het is wonderlijk minutieus werk.
In Amsterdam bezochten we ooit het Grachtenhuismuseum aan de Herengracht. Je verneemt er alles over de groei van de stad en de belangrijke rol van de grachten hierin. Je hoort de wethouders van toen belangrijke beslissingen nemen. Je ziet Amsterdamse huizen verrijzen op de moerasgrond. In de voorlaatste kamer gebeurt het. Een magische maquette van een Amsterdams pand. Stel het je voor als een poppenhuis waar je binnen mag gluren. Je ziet echte mensen, hologrammen, markante gebeurtenissen beleven. De provo's, de Tweede Wereldoorlog en meer. Sprookjesachtig bijna.  
Weet je, zo kijken we wel eens naar de huizen als we 's avonds door de straten verdwalen. Al zie je hier weinig. Alles potdicht. Misschien houden wij de wereld liever buiten?
                                   Rudi Lavreysen