Bij Neos Lommel waren ze verheugd dat ze gisteren
Jan Peumans, gekend politicus en mediafiguur, samen met zijn zoon Wim mochten ontvangen voor een namiddag vol grappige anekdotes en pittige herinneringen. Jan kwam wel iets later toe dan voorzien, hij was namelijk verloren gereden.
Jan was voorzitter van het Vlaams Parlement en van N-VA. Hij zelf is geen doctor in de antropologie, zijn zoon Wim wel. Maar Jan beweert wel dat hij slimmer is dan zijn zoon. Wim schreef diverse boeken, waaronder ook 'Een zachte anarchist', een biografie over zijn vader. Complex allemaal, maar dat is het leven van Jan Peumans blijkbaar ook.
Op zijn eigen humoristische wijze vertelde Jan over zijn jeugdjaren in een familie die “fout” uit de oorlog kwam en de gevolgen daarvan op zijn verdere leven en zijn keuze voor de toenmalige vlaamsgezinde VolksUnie. Zijn sterk katholieke ouders brachten hem naar IJzerbedevaarten in Diksmuide, naar Vlaamse Zangfeesten in Antwerpen, naar allerlei manifestaties, allemaal zo in tegenstelling met wat gebeurde in zijn dorpje Herderen, in het zuiden van Limburg.
Geert Bourgeois gaf Jan zijn eretitel: “de zachte anarchist”. Al op het humaniora-internaat in Maaseik was Jan rebels: tegen het leger, tegen de Franse taal, … Op de campus Pol&Soc van de KU Leuven liet hij een baard groeien, tegen alle regels in!
Hij leerde er zijn vrouw kennen waarmee hij in 1973 trouwde, nota bene op de Nationale Feestdag. Ze waren 'tegen voorbehoedsmiddelen' en kregen zo vier kinderen waarvan Wim de jongste was.
In 1982 werd hij verkoren in Riemst voor de VU en werd schepen. Hij klom op tot politicus in Brussel, bij het provinciebestuur te Hasselt en werd 12 jaar burgemeester van Riemst. Hij drukte zijn stempel: denk maar aan zijn strijd tegen belastingen zoals de belasting op fietsplaten en de hondenbelasting.
Inmiddels werd VU omgedoopt naar N-VA en in 2003 was er één persoon verkozen: Geert Bourgeois. In 2009 werd hij Jan wel verkozen en nam hij deel aan de vorming van de Vlaamse regering. Als fractieleider van de N-VA werd hem een ministerpost geweigerd en kreeg als troostprijs het voorzitterschap van het Parlement.
In zijn rol als voorzitter gaat Jan voor het grootse deel van de Vlamingen de geschiedenis in. En zo ontmoette hij vele “groten der aarde”, onder andere de Dalai Lama. Hij had ook aangename contacten met de twee laatste koningen Albert II en Filip waarvan hij hun gevoel van humor bewonderde. Al benadrukte hij met klem: IK BEN NIET KONINGSGEZIND.
Samengevat: Het was een mooie namiddag en de deelnemers kregen waar voor hun geld. Zeker toen er nog koffie en taart werd getrakteerd in “Het Onderwerp”.
(Zjiet Hanegreefs)