Roland (79), een folk- en bluesartiest, en Guido Belcanto (70), de meest vooraanstaande zanger van het levenslied van ons land. Allebei zijn ze ooit begonnen als straatzanger. Zoiets schept een band die niet te onderschatten valt. Ze speelden destijds muziek om te overleven en waren tevreden met wat hen werd toegestopt. “Soort zoekt soort”, zegt Roland, het kon dus niet anders dan dat de twee heren elkaar op een dag zouden tegenkomen, het stond in de sterren geschreven. Gisterenavond stonden in een uitverkochte schouwburg in De Adelberg dus twee straatzangers op het podium die het avontuur aangegaan zijn en de handen in mekaar geslagen hebben: Les Stratiers de la Chanson. Samen brachten ze liedjes die ze in hun hart dragen. Oude cowboyliedjes van Rambling Jack Elliot, smartlappen van de Zangeres zonder Naam, blues van Ferre Grignard....liedjes in het Vlaams, Engels, Frans. De liederenschat en kennis van het oude repertoire die de twee stratiers bezitten is onmetelijk. Voeg daar het rijke, gevarieerde, sublieme gitaarspel van Roland aan toe en de mooie doorleefde stem van Guido en je hebt een gouden combinatie.
De band die de twee oudstrijders ondersteunde was ook niet van de minste: Ad Cominotto (vooral bekend van zijn samenwerkingen met Arno) op accordeon en piano, Jasper Hautekiet (Rythm Junks, Bony King, Douglas Firs.) op contrabas en Jeroen Stevens (Tom Pintens, Ultima Vez, DAAU, Lais) op drums. Het was een niet te missen muzikale hoogmis. Een staande ovatie leverde gisteren nog twee bisnummers op, en nog raakte het publiek niet uitgeklapt. Subliem!
(Foto's Robert Boons)