Aat gedön is jonk geleejert. Aachter euw ège owwere zedde nog gruun. Dè zulde zelf ok wul weten. ’t Is al ferm dè g’euw ège kent. Koestern zadde veural d’aaw miense moet’n duun Ok al zen ze aat en versleten en niemer gans meej mi de dings die ge zelf zo belangrijk vent. Ze kenne veul va vruuger en wa ge zelf nie jens wit, ok al denkte dè g’alles kent. Ze sprè’e nog de Lommelse towwel, de towwel va wa goewd is en wa slèècht. Ze wèjjeren hes en gins wa kowwel. Mè wa krom is ma’e ze nog altè rèècht. Lustert na wa dèèn ze zeggen, ’t zal wa duujeren om ut te leggen. Mè mjetstal hawwet wul steek Ik vein dè echt schon. As jong en aat haan ien haan gon. Aan ze mekowwer gère zien. En hun zat nie liggen, want owiejt zulde zelf ok aat zen. Owiejt zulde ’t zelf nie gemè’elek hemmen. Mer as ge wit dè ge nog van tel zet op d’eejen of d’ander maniejer, dan voeld’euw ège goewt. Dan zedde jenne van hier. En zedde ienjens g’appresjieejert. Aat gedön is jonk geleejert. (Bijdrage Danny Vandenberk)