Valerie Creemers en Bart Sannen reden als duo de Race Around the Netherlands, een ultrarace van 1950 kilometer langs de grenzen van Nederland. Valerie is een 'Zot Wyf'. En nee, dit is geen belediging! Want samen met de Leuvense Jasmien Hillen vormt ze het duo 'Zotte Wyven', een sportief duo met een flinke dosis lef, dat soms wel eens een heel gek idee heeft, maar dat gekke idee ook ten uitvoer brengt. En trouwens, 'ZOTWYF' staat op haar fiets, kijk maar op de tweede foto onder. Samen met Valerie begon Bart op 27 april aan het avontuur, met de bedoeling ten laatste op zondag 5 mei om 18 uur de ronde volledig afgelegd te hebben. Unsupported, dus zonder hulp van buitenaf. Alles moesten ze zelf regelen, en draften (bij iemand anders uit de wind rijden) mocht niet. Bart was de enige gek in de club die Valerie bereid vond met haar de tocht aan te gaan. Hier hun verhaal, in drie afleveringen. Want een echt avontuur, dat was het zeker!

De voorpret begint al op vrijdag 26 april: de bikecheck. Even kijken of alle reflecterende stickers goed zitten op fiets en helm, of ze 2 setjes verlichting, fluo enkelbandjes enz. bij hebben. Alles pico bello! Klaar voor de start.

Zaterdag 27 april: Amerongen – Hellendoorn - 325km
Om 8 uur is het zo ver: de start aan de Proloog in Amerongen. 230 fietsfanaten staan aan de start. 18 duo's, waaronder Bart en Valerie met het nummer 526, en 194 solorijders. Ze spreken af om te proberen zo weinig mogelijk te stoppen. Bij een stop rond de 120km in Nijmegen maakt Valerie een klein beginnersfoutje. Ze geraakt niet op tijd uit de klikpedaal, raakt uit balans en valt. Een eerste keer. Maar na de eerste energydrink starten ze weer. Voor hen zien ze een man best hard vallen. Niemand stopt. OK, de race is 'unsupported', je moet dus voor jezelf zorgen. Maar even checken of de man wel OK is mag toch wel? Een beetje menselijkheid. De man blijkt enkel wat groggy. Ze rijden verder. Het is Koningsdag en ze rijden door allerlei kleine dorpjes, waar de Nederlanders 's morgens al helemaal uit de bol gaan. Ze passeren ook een stoet van oranje versierde tractoren, rijden door de mooie Veluwe (met 13 euro entreeprijs om een half uurtje te fietsen) en genieten op de prachtige Posbank. Verder tot hun geboekte B&B, de enige die ze op voorhand hadden geboekt.

Zondag 28 april: Hellendoorn – Moddergat - 335km
Om 4u30 gaat de wekker. Kort nachtje, maar ze willen de tweede dag veel kilometers maken. De wind zit het eerste stuk goed in de rug. Tenminste, dat dachten ze, want het is de hele dag best stoempen. Tot overmaat van ramp vliegt er op een klein bospaadje een wesp in Valeries oor. Dat beest moet weg, Valerie maakt een zwaaibeweging waardoor haar arm tegen een tak komt. Resultaat: een flinke val. De tweede. Haar heup en knie voelen meteen heel pijnlijk, maar de fiets lijkt in orde. Even bekomen, en ze rijden weer door. In Groningen beslissen ze om die dag door te rijden tot Moddergat, wat doenbaar zou moeten zijn. Vanaf Groningen hebben ze een heerlijk windje in de rug. Maar vanaf Eemshaven, in het noordoosten van Nederland, weten ze niet wat hen overkomt. Windkracht 6 volop op de snoet, tussen de schapen en de schapenkak. Ze trappen, nee stoempen, maar kunnen niet meer dan 15 per uur rijden. Om de kilometer moeten ze dan ook nog een veerooster (met hekje) over. Ze doen over de laatste 60 kilometer meer dan 4 uur! Om 22u30 komen ze aan in de B&B en beslissen om zichzelf toch een iets langere nachtrust te gunnen. Slapen kan Valerie maar op één zij, want haar heup ziet bont en blauw...

Maandag 29 april: Moddergat - Almere – 228km
Om 7u zitten ze weer op de fiets, maar na 20 kilometer schapen ontdekt Valerie dat haar di2 batterij (van het elektronisch schakelsysteem) die nacht volledig is leeggelopen en ze dus niet meer kan schakelen. Ook begint haar knie echt wel pijn te doen, en het gaat voor geen meter vooruit. Op ongeveer 50 kilometer staan er ineens twee Lommelse dothunters (iemand die je tracker in het oog houdt en komt supporteren als je langs komt) langs de verlaten Friese schapendijk, hoe tof is dat! Even een fotootje bij de tulpen (foto boven) en een babbeltje en weer door. Langs het beeld 'Wachten op hoog water' van Jan Ketelaar in Holwerd (laatste foto onder). Ondertussen zoeken ze een oplossing voor het schakelen. Helaas zijn op maandag de meeste fietsenmakers die ze tegenkomen dicht, ze kunnen dus nergens terecht. Ook niet bij een grote fietsenwinkel in Urk die een dergelijke oplaadkabel blijkbaar nog nooit gezien heeft. Na een lange stop in Lemmer rijden ze rustig door tot Almere, wat maakt dat ze maar 225 kilometer fietsen die dag. Even bekijken wat ze gaan doen de volgende dag, en slapen.