Valerie Creemers en Bart Sannen reden als duo de Race Around the Netherlands, een ultrarace van 1950 kilometer langs de grenzen van Nederland. Vrijdag kreeg je deel 1 te lezen van hun avontuur, vandaag deel 2.

Dinsdag 30 april: Almere – IJmuiden - 244km
Dinsdagochtend ontwaakt Valerie met megaveel kniepijn, maar het vooruitzicht om een di2-lader te kunnen kopen om het schakelsysteem op te laden geeft toch vleugels. Helaas is dit niet de ideale oplossing. De batterij was zo ver ontladen geweest dat ze niet genoeg laadt via de powerbank. Mits wat improvisatie kan Valerie toch enkele keren schakelen, dat is toch al iets. Na een lange stop in het mooie Volendam, met een fancy lunch en het leegkopen van het Kruidvat, beginnen ze beiden last te krijgen van zadelpijn. Compeed, allerlei zalfjes en paracetamol voor de knie brengen soelaas. Ze rijden verder, want Valerie krijgt een berichtje van een vriend die iets gemaakt heeft langs de kant. In Medemblik zien ze wat. Hij heeft een hele wand graffiti gespoten, met de tekst 'Bart & Valerie' (foto boven)! Jammer genoeg had lokale jeugd de avond voordien de mooie graffiti weer herspoten. Jammer, maar een foto toont wel het prachtige resultaat. Hoe cool is dat! Via Den Helder gaat het dan heerlijk de duinen in, met ki-lo-me-ters klinkerpaden. Nogal pijnlijk voor hun achterwerk. Ook de regen van de afgelopen weken/maanden maakt dat ze enkele keren een omleiding moeten maken. Ze komen langs een heel mooie tulpenweide en beslissen spontaan om er een fotoshoot te doen (eerste foto onder). Een beetje humor moet kunnen toch, anders is het maar saai. Nadien krijgen ze het bezoek van een vriend die een stukje meerijdt, waardoor de kilometers best snel voorbij vliegen. Ze rijden tot IJmuiden waar ze de nacht doorbrengen in een goedkoop, maar creepy hotelletje. Overal schimmel, beestjes, lawaai,... En tot overmaat van ramp breekt er een glazen wand in de lift, waardoor ze nog enkele dagen verzekeringstelefoontjes moeten opnemen.

Woensdag 1 mei: IJmuiden – Vlissingen - 260km
En ze zijn weer weg. Blij dat Valerie terug 'een beetje' kan schakelen, en na twee uur is de kniepijn weer weg. Het wordt best een mooie dag met rugwind, mooie uitzichten langs de duinen en de zee. Ze horen dat de nacht ervoor de eerste finishers al zijn gearriveerd in Amerongen! Zotjes! Nadien blijkt de eerste finisher gediskwalificeerd te zijn vanwege te veel 'support'. Maar die tweede, ook goed zot! Hij viel op de fiets in slaap en begon van vermoeidheid te hallucineren! Bart en Valerie staan gelukkig met de twee voetjes op de grond. Ze rijden rustig verder, en in Rotterdam staan opeens de vrouw, zus en schoonbroer van Bart langs de kant. Ze stoppen even voor een praatje. Dat geeft echt een mentale boost voor de enorme hoeveelheid rode lichten en tegenwind die ze daarna te verduren krijgen. Ze beslissen om door te rijden tot Vlissingen, ook weer langs heel veel schapen, maar deze zijn niet zo 'knap' als deze uit het Noorden. Ze komen redelijk op tijd aan en genieten van een fancy diner met gegrilde zalm / entrecote. Lekker!

Donderdag 2 mei: Vlissingen – Stein - 280km
Op donderdagochtend vertrekken ze iets later, maar ondertussen maakt Valerie haar derde val. Ze valt een hele verdieping van de trap naar beneden! De hotelmanager komt aan met een potje tijgerbalsem, maar dat gaat niet veel meer kunnen fiksen. Ze boeken nog niets voor die avond, omdat ze een redelijke rugwind hebben en willen kijken hoe het gaat met de zadel- en kniepijn. Ook begint Bart meer last te krijgen van zijn vingers. Het begon aan de pinken, maar straalt nu al uit naar de polsen. Het fietsen gaat vlot, ze stoppen bijna niet. Valerie neemt voor de eerste keer een 'pre-workout', een oppepper met veel cafeïne en andere opwekkende stoffen (wel legaal eh), die gewoonlijk genomen wordt voor een kortere, krachtige inspanning. Het geeft haar vleugels. Ze sturen naar hun vrienden dat ze al om 16u30 in Borkel gaan arriveren in plaats van 19u. Daar eten ze gezellig samen en ziet Valerie haar man en oudste zoontje terug. Ook gaat ze naar een plaatselijke fietsenmaker die haar di2 batterij vervangt. Hoera! Ze kan weer volledig schakelen! Handig voor de heuveltjes die er nog gaan aankomen. Ze boeken een hotel in Stein, 80 kilometer verder. Want het is nog maar 18u en ze hebben het idee dat ze dan misschien wel op vrijdag kunnen finishen! Hoe cool zou dat zijn! Maar ja, een goed idee? Na 20 kilometer over de voor hen welbekende weggetjes in Achel en Weert komen ze in een enorme onweersbui terecht. Ze fietsen meer dan twee uur in code rood, met regen, hagel, donder en bliksem. Onverantwoord als je het later bekijkt. Helemaal doorweekt komen ze aan in hun hotel in Stein. Ze mogen hun fiets in de kamer zetten en proberen hun kleren wat te laten drogen. Een föhn is er niet, dus dat kan niet helpen. Ze hopen op het beste en zetten de wekker op 5u.