Onze jongste zoon heeft afgelopen week evenveel geleerd als op een heel schooljaar. Het was voor hem een speciale week, een levensechte ervaring met bijzondere mensen. De school had de sportmannen en -vrouwen aangeduid als vrijwilligers, podiumhelpers, sportmanusje van alles, ja zelfs security bij de Special Olympics. Aan hun position switch grappen te horen was het er af en toe Safety First. Maar gelukkig vooral People First. Ze leerden er iets wat onze samenleving bijzonder maakt. Al beseffen we het niet altijd. We mogen geen onderscheid maken in verschillen.
Wie is trouwens de andere? Voor de anderen zijn wij dat. Op sommige vlakken zoals huidskleur of afkomst (ja zelfs arm of rijk) gebeurt het nog te veel. Think different, zei Steve Jobs, of toch één van zijn advertenties. Verschillen zijn er. Dompel je er in onder en je krijgt een andere en rijkere kijk op de wereld. We hebben hem zien veranderen deze week. Vandaag, na de laatste dag bij de bijzondere wielrenners, ging hij ze missen. Een emotioneel moment. Hij heeft angsten overwonnen. Hij heeft de andere mensen zien winnen. Want iedereen verdient af en toe een podium. Al hebben wij nu ook een winnaar, een andere, in huis.