In onze reeks ‘Welkom in Lommel’ spraken we vandaag met Nizar Mustafa, afkomstig uit Syrië, die sinds 2019 in Lommel woont, eerst op het Parelstrand en een half jaar later in het centrum. Héél recentelijk is hij wel met zijn familie naar Pelt verhuisd…
Waar kom je vandaag?Wij woonden vroeger in Afrin in Syrie, ’n stadje dicht bij Aleppo. Afrin is ’n mooie stad, vergelijkbaar met Lommel wat natuur en omgeving betreft maar wel wat groter en ook meer bergachtig.
Ben je alleen naar hier gekomen? Of met het gezin?Ik ben op 21 januari 2019 in België aangekomen zonder mijn gezin. Mijn jongste dochtertje was toen bijna 2 jaar oud. Ik vertoefde eerst een half jaar op het Parelstrand, maar op 18 december 2020 zijn mijn vrouw en mijn drie kinderen bij mij in Lommel komen wonen, in het Einderpad in het centrum. Het was heel emotioneel om, na bijna twee jaar gescheiden te zijn, mijn familie terug in mijn armen te kunnen nemen. Sinds enkele maanden wonen wij nu wel in Pelt waar we een geschikte en betaalbare woning gevonden hebben voor ons gezin, ouders met drie kinderen.
Waarom heb je Syrië verlaten?Er zijn meerdere redenen waarom wij uit Syrië gevlucht zijn. Wij zijn Koerden, en Koerden zijn grotendeels niet moslims en worden daarom dikwijls onderdrukt, zelfs met de dood bedreigd. Dit is nog erger geworden sinds IS in volle opmars is in Syrië en ook in het Koerdisch gebied. Wij hadden een goed leven in Syrië. Ik had een eigen fabriek waar kleding gemaakt werd, zelfs een eigen kledingmerk. In enkele weken tijd werden al mijn machines en gebouwen in beslag genomen. Mijn vrouw, niet moslima, werd verplicht om ’n hoofddoek te dragen, mocht niet meer alleen op straat komen en ik werd met de dood bedreigd.
Ook hebben wij heel veel oorlogsellende en de daarbij horende schrik en ongerustheid meegemaakt. Geen enkele nacht sliepen wij gerust omwille van de vele bombardementen.
Ik besloot om te vluchten naar veiliger oorden, mijn vrouw en drie kinderen achterlatend in de hoop dat wij nog ooit samen een veiliger leven zouden hebben. Zij leefden ondergedoken en konden met de hulp van familie zich zo goed als mogelijk redden.
Hoe ben je dan in onze stad terecht gekomen?Na mijn asielaanvraag in Brussel werd ik naar Limburg gestuurd, en kwam ik terecht op het Parelstrand. De rust, voor mij, was daarmee teruggekeerd, maar de ongerustheid over mijn familie bleef. Ik besloot om zo snel mogelijk Nederlands te leren en heb toen ook, al fietsend, Lommel ontdekt.
Wat was uw eerste indruk van onze stad? Lommel is ’n mooie stad, veel groen en water. Erg vergelijkbaar met Afrin. Als ik soms ’n foto doorstuur naar vrienden dan vragen ze wel eens of ik terug in Afrin ben. Het kanaal, de Grote Fossé, de bossen, het groen … alles leek ’n beetje op mijn geboortestad. Het voelde zowat als ‘thuis komen’. Lommel heeft ook ’n mooi stadscentrum, er wordt heel wat gedaan aan verfraaiing en uitstraling.
Mijn vrouw en kinderen voelden zich, van zodra ze hier waren, ook onmiddellijk thuis. Wij spreken alle vijf ondertussen al behoorlijk Nederlands dankzij veel eigenstudie, lessen volgen, Vriend en Taal, de school, contact zoeken met andere mensen …
En wat typeert volgens u de ‘Lommelaar’, de inwoners van onze stad?Dankzij de goede ondersteuning van heel wat vrijwilligers op het Parelstrand, de begeleiding van het stadspersoneel, de hulp en vriendelijkheid van heel wat Lommelaars voelden wij ons hier snel thuis. Heel veel Lommelaars zijn mensen met ’n groot hart.
Zou u nog ooit terug willen naar Syrië?In ons hart zouden we wel terug willen gaan naar Afrin, onze geboortestad, maar ons verstand zegt: NEEN. Wij zijn hier heel goed geïntegreerd, spreken al behoorlijk goed Nederlands, volgen opleidingen om over enkele maanden te kunnen werken, onze kinderen gaan naar school, we doen vrijwilligerswerk (o.a. in het Hageven, de Wulp en op het Parelstrand), zijn aangesloten bij verenigingen (Vriend en Taal, Peter – Meter).
Nu worden we hier nog beschouwd als buitenlander, over enkele jaren waarschijnlijk niet meer. Als we terug naar Syrië zouden gaan worden we daar beschouwd als buitenlander. Dus laat ons hier maar verder bouwen aan een normaal leven van hard werken, veilig en gezond, goed geïntegreerd en vreedzaam samen leven. Na een goed leven ginder beginnen we hier weer vanaf nul, maar met de nodige ondersteuning en doorzettingsvermogen komen we er weer bovenop.
Wil je nog iets kwijt aan onze lezers?Wij komen uit ’n andere cultuur. Een verschil in cultuur is bijvoorbeeld de vorm van financiële ondersteuning door familie en vrienden. In onze cultuur en zeker tussen Koerden is het veel meer gebruikelijk om geld te geven om moeilijke tijden door te komen. Terugbetalen doe je als het kan en niet omdat het moet.
We wonen nu sinds enkele maanden in Pelt. We vonden daar een geschikte en betaalbare woning. Toch blijven we met ons hart in Lommel. We gaan nog regelmatig op bezoek bij heel wat mensen die we er leerden kennen en ook omgekeerd. We zijn al deze mensen enorm dankbaar voor wat ze voor ons betekend hebben. Dank u wel jullie allemaal, onze deur staat altijd voor jullie open.
Nizar, Hevin, Nouri, Miral, Mirna
Mercikes voor dit bijzondere verhaal. Ben jij ook recentelijk, of misschien al jaren geleden, naar Lommel verhuisd, al is het van een buurgemeente, laat het ons weten, en dan kan ook jouw verhaal hier verschijnen! Mailen aan internetgazet.lommel![[!]](/img/slingeraap.gif)
telenet.be