De recente K3-gekte is helemaal aan me voorbij gegaan. Ik herinner me nog wel dat ze ooit in Lommel optraden. Vlak voor restaurant Diana. Onze oudste was nog klein en is zelfs even op het podium geweest. Voor een kusje, maar vraag me niet meer van wie. Ik weet nog wel dat de zin “Wie is er aan de lijn, hallo, hallo”, weken later nog in mijn oren zat.
Net als dat zinnetje van mijn vader, van nog langer geleden. Het was de tijd dat je nog schrok als de telefoon in huis rinkelde. Na het gesprek altijd gevolgd door de vraag: wie was da? Je moet weten, mijn vader was portier in die dagen. Ook hij bracht zijn werk wel eens mee naar huis. De telefoon ging tekeer, hij nam op en zei: “Hallo portier”. Denkend dat hij nog op zijn werk was.
Ofwel was hij slimmer, en zei hij het om van het gesprek af te zijn. Kijk, daar heb ik ook wel eens zin in, als ik deze vraag hoor: ‘Hebt u even tijd meneer’? Nee, nooit. Maar je weet het niet vooraf, wie er belt. Maar ooit doe ik het. Ooit zeg ik het: “Hallo portier!“
Rudi Lavreysen