Novak Djokovic zal dit jaar de Australian Open niet voor de tiende keer winnen. Hij is al uitgeschakeld nog voor de eerste bal is geslagen en dat heeft Serviër louter en alleen aan zichzelf te danken. Als je alle regels ter bestrijding van corona aan je gesponsorde tennisschoenen lapt, dan is het niet meer dan logisch dat de Australische overheid de wetten toepast die het zelf heeft ingevoerd. De modale mens neemt aanstoot aan zoveel arrogantie van een weliswaar groot sportman . Maar het was de hoogste tijd om Djokovic een lesje te leren en hem met beide voeten op de grond te zetten in de echte wereld en hem weg te halen uit zijn droom(tennis)wereld waar enkel de Djokovic-coronawetten gelden. Natuurlijk is hij één van de beste tennissers ooit maar hij toont te veel kapsones als een verwend kind dat zijn zin niet krijgt. Hij zet zichzelf boven de wet en gedraagt zich als een tennisgod. Maar God is ook maar een mens en dat heeft deze God nog steeds niet begrepen. Onze Novak heeft zijn rechten maar ook zijn plichten en dat dringt blijkbaar niet tot hem door. Bescheidenheid siert de mens maar die is bij Djokovic even ver zoek als een weelderig groeiend aardappelveld in de Sahara. Djoko is nu compleet choco. Dat is een gezegde uit de sportwereld dat aangeeft dat de betreffende atleet, of atlete, volledig uitgeteld is. Openlijk zal hij misschien nooit toegeven dat dit vonnis hem mentaal gekraakt heeft maar je mag er zeker van zijn dat Novak Djokovic, en bij uitbreiding zijn familie en hele entourage, zonder het hardop te zeggen hier de nodige lessen zal uittrekken. Als God na deze Australische soap, met tal van kangoeroesprongen, wat meer mens wordt, dan heeft deze zaak toch iets opgeleverd. Een min of meer belangrijk aspect zijn we door al dit gedoe uit het oog verloren: ”Wie wint nu de Australian Open?” (Martin Vanierschot)