“Ik moest wel tekenen”, is een argument dat voor een rechter zelden kans maakt. Toch komt het voor dat een werknemer die een ontslagbrief tekent staande houdt dat hij “onder dwang” afscheid nam van zijn werkgever.
Zo was er in Luik een verkoper in dienst van een multinational in elektrische apparaten. In een jaar tijd schopte hij het tot hoofd van de afdeling CD’s en videospelletjes. Tot hij op een vrije dag om vijf uur in de namiddag een telefoontje kreeg van zijn werkgever met de vraag onmiddellijk naar het bureau van de directie te komen. Daar vernam hij dat zijn assistent op heterdaad betrapt was bij het stelen van spelconsoles. Maar erger, de assistent duidde hém aan als zijn medeplichtige. Nog diezelfde dag tekende het afdelingshoofd zijn ontslagbrief “om persoonlijke redenen en zonder dwang”. Coup de théâtre: ‘s anderendaags liet de advocaat van het afdelingshoofd weten dat zijn cliënt opnieuw aan het werk wilde, omdat het ontslag nietig was. Het was getekend onder morele dwang, aldus de advocaat. “Niet akkoord”, zei de werkgever, waarna het afdelingshoofd voor de rechtbank een ontslagvergoeding eiste.  De werkgever ging in de tegenaanval en legde klacht neer wegens diefstal. Maar, het onderzoek van de politie leverde niets op tegen het afdelingshoofd. Het strafonderzoek ontplofte zelfs in het gezicht van de werkgever want het werd duidelijk dat de werkgever op de bewuste snipperdag dreigde met een ontslag op staande voet en een klacht bij de politie met alles wat erbij hoort, zoals ondermeer een huiszoeking. Ook bleek dat de werkgever het afdelingshoofd verdacht zonder ernstig onderzoek, volledig vertrouwend op de verklaring van de betrapte assistent. De rechtbank kende (ook in beroep) de werknemer een ontslagvergoeding toe van zes maanden. Bijzonder zwaar tilde de rechtbank aan het feit dat de werkgever mikte op een verrassingseffect, door zijn werknemer in de late namiddag op een snipperdag op te roepen en hem te confronteren met een indrukwekkende beschuldiging, zonder kans op verdediging of voorbereiding. Een onaanvaardbare vorm van geweld, aldus de rechtbank.
Jan Bouly
(De auteur is advocaat)