Neerpelt

Het moest – of all people – natuurlijk de anonieme grommelaar weer overkomen. Een steenmarter in huis... Hoe we tot de vaststelling zijn gekomen, vertellen we een andere keer wel eens uitgebreid, als we niks anders te vertellen hebben. Feit is dat je opeens geconfronteerd wordt met vreemde geluiden vanuit een zolderruimte waar normaal niets of niemand in of uit kan, een massa dikke vliegen op de slaapkamer ernaast en… elke dag iets duidelijker: stank. Dierentuingeur en erger. Niks aan te doen: slopen, die 25 à 30 jaar oude schrootjeswand en -plafond met een laag rotswol ertegen of erop… In zo'n pak van ebola-hulpverleners, met mondmasker en veiligheidsbril, kap over het hoofd. Schrootjes slopen is leuk, maar daarna die rotswol naar beneden halen… Jakkes. Stinken als een beerput, die wol waarin hij zijn gevoeg gedaan heeft, en behalve dát botsen we op een nog tamelijk verse duif, op een half broodje, op in totaal zowat 30 à 40 eieren, soms leeg, soms nog 'relatief vers'. Fijn als zo'n ei opeens uit die rotswol rolt en voor je voeten uiteenspat.
Enfin, we zijn intussen klaar. De hele slaapkamer is gestript en geschrobd, de stank begint al wat te minderen. Alles is afgevoerd naar het containerpark. Misschien vinden ze er nog een eitje. En de steenmarter? Dat ie maar een ander plekje zoekt…
De anoniema