Wie getuige is van een aanslag op de openbare veiligheid, op iemands leven of eigendom, moet dit melden aan de procureur des konings. Maar, heeft hij daarom het recht om stiekem een gesprek met een verdachte op te nemen en door te spelen aan de politie? Die vraag stelde zich voor het hof van beroep van Bergen nadat een persoon een andere persoon toevertrouwde dat hij betrokken was bij ernstige zedenfeiten met kinderen. De in vertrouwen genomen persoon vond dat hij het er niet bij kon laten, pleegde overleg met zijn collega’s en werkgever om justitie op een geloofwaardige wijze in te lichten. Het resultaat was dat de vertrouweling enkele telefoongesprekken tussen hemzelf en de man in kwestie opnam en daarna overmaakte aan de politie.
Het gerecht stelde de man officieel in beschuldiging, maar voor het hof van beroep van Bergen eiste de beschuldigde dat de telefoongesprekken niet gelden als bewijsstuk. De telefoonopnames waren volgens hem onwettig en schonden zijn privacy. “Niets van”, zo oordeelde het hof van cassatie uiteindelijk. De opname kwam niet tot stand op verzoek van de politie en diende om een ernstig misdrijf op te lossen. De persoon die de opname maakte nam bovendien zelf deel aan het telefoongesprek en dus mocht het gerecht de telefoonopnames gebruiken, aldus het hof. De zaak is veel delicater als de politie op een cruciale manier bijdraagt aan de totstandkoming van stiekem opgenomen telefoongesprekken. Maar dat de politie voorzichtig moet zijn bij geheime operaties, was u wellicht al bekend na rechtbankverslaggeving uit Hasselt, afgelopen nazomer...
Jan Bouly
(De auteur is advocaat)