Een decennium of twee geleden, kwam ik terug in mijn geboortedorp wonen. Zonder job, zonder geld, zonder lief. Het leek alsof elke droom die ik ooit koesterde in rook was opgegaan en of het goed zou komen, durfde ik niet meer te geloven. Happy single? Nee, niet echt. Niet dat ik naarstig op zoek ging , want -zo werd mij geadviseerd- als je te hard zoekt, komt ze niet, de liefde. Maar ook als ik heel erg mijn best deed om niet te zoeken, bleef de prins op het witte paard weg.
De ergste periode van het jaar vond ik Valentijn. Ik haatte de chocoladen hartjes, rode rozen en de radio waar elk uur “And IIIIIIIIII-hi-aaaai will always love you” uit het gouden strottenhoofd van Whitney Houston werd geperst, als verzoekplaat aan een geliefde. Hoewel ik altijd al een devote fan was geweest van de zangeres, schreeuwde ik naar de radio, “Het is verdomme een afscheidslied!!! Luistert er dan niemand naar de tekst? Bitter sweet memories….” Ik kon het gewoon niet uitstaan, al die kleffe romantiek. Die gelukkige stelletjes. Met hun Valentijnsontbijtje en hun bubbels en hun in elkaar gehaakte pinken. Ik verachtte elke etalage die de liefde tot commercieel hoogtepunt bombardeerde. Ik leed aan Valenpijn.
Op een dag kwam ie toch, de prins. Niet op een wit paard maar in een paarse Volkswagen. Schromelijk laat, maar desalniettemin. Hij bleef. Hij nam al mijn mankementjes op de koop toe en doet dat tot mijn verbazing nog elke dag. Nu zijn wij dat kleffe koppel, met dat ontbijtje en die bos rozen. Maar elk jaar denk ik toch even terug aan dat meiske van toen. Zoekend, twijfelend, soms hopeloos eenzaam. En ik weet dat er zoveel mensen, net als zij, ongelofelijk balen op 14 februari.
Daarom, lieve single ladies en gentlemen, wil ik dit stukje aan jullie opdragen. Liefde komt in vele vormen en soorten. Vriendschap, de warmte van je familie (of je die nu gekregen hebt bij je geboorte of zelf gekozen hebt) fijne buren, je huisdier… Het maakt niet uit aan wie je je liefde schenkt of van wie je die mag ontvangen, het gaat erom dàt je liefhebt. Schrijf iets liefs aan jezelf, eet een doos Mon Cheries leeg en weet dat je het waard bent om van te houden. Dat je compleet bent en genoeg, uniek en prachtig. Weet dat er van je gehouden wordt en laat weten wie jij graag ziet.
Laat Valentijn ook jouw feestje zijn. Vive l’Amour, in welke vorm dan ook. <3
Claudia Nieuwenhuizen