Halloween, Sinterklaas, Kerstmis, Oudejaar en Nieuwjaar. De feestelijkheden volgen elkaar op en we hollen maar voort: straks moet allicht ook Driekoningen in ere hersteld en "iets speciaals" worden. Op naar Valentijn en Carnaval. Ik schrijf ze bewust allemaal met hoofdletters want het zijn stuk voor stuk Hoogdagen voor de mensen. De mensen zijn gek, ik heb het altijd al gezegd. Hordes radelozen schuimen de curiosa- en prullariawinkeltjes af, op zoek naar "leuke cadeautjes" voor Mie en klein Pierke. Wist ik nu maar wat die graag zouden krijgen? Kan je in deze overconsumptiemaatschappij iemand überhaupt nog een plezier doen met een kleinigheidje? Ja hoor, het kan. Zelfs de anonieme grommelaar geeft het toe: op kerstdag nog gemerkt in de grote groep, met een paar cadeautjes die écht wel in de roos waren. Andere dingen zijn intussen misschien al diep in een kast weggestopt. En toch… In mijn familie circuleren sinds enkele jaren lijstjes met tips van de aanstaande ontvangers, kwestie van de voorlopig onbekende gulle gevers wat te helpen bij hun wanhopige zoektocht om te scoren (voor zover dát dan nog mogelijk is, haha). Na minutenlang gepieker moest ik besluiten dat er niks is dat ik zélf graag zou krijgen. De korte pijn dan: een fles sterkedrank, dat vreet geen brood, dat wordt niet slecht en dat kun je desnoods zelfs voortschenken aan een ander. Altijd prijs.
Bij nader inzien: er is wél iets dat ik in 2017 graag zou krijgen, en het kost niks. Als ik me binnenwring in de volle winkel van de bakker of de slager en vrolijk "goeiemorgen" zeg, zou ik in 2017 graag van nóg meer mensen een goedkeurend grimasje of een groet terugkrijgen, in plaats van zo'n blik van "wat mankeert die kerel"…
Gelukkig nieuwjaar, iedereen!
De anonieme