Het WK in Frankrijk was het eerste dat we om professionele redenen volgden. Ik werkte voor TV Limburg en had de hoofdredacteur beloofd om elke dag een stukje te maken met de Limburgse Rode Duivels, met VIP’s en supporters. Helaas beslisten de Belgen om hun basiskamp op te trekken in de buurt van Lyon (hotel Golf du Gouverneur in Monthieux). En TV Limburg had in die periode nog geen zendapparatuur. Het gevolg was dat we bijna elke avond meer dan 700 kilometer terugreden van Lyon naar Hasselt om te monteren, dan een paar uurtjes slapen en weer terug. Gelukkig doet zot zijn geen zeer. Maar wij gingen door op adrenaline. Tot overmaat van ramp speelden de Rode Duivels tegen Mexico in Bordeaux, nog verder van huis. Wij maakten een reportage tijdens de match in het mooie fandorp aan de Gironde, waar honderden fans de match volgden (het werd 2-2). Daarna waren we nog net op tijd aan de spelersbus, waar we nog interviews konden doen (in die tijd kon dat nog) met Danny Boffin en Vital Borkelmans. Op de terugreis hebben we een paar verkeersboetes opgeraapt om het item op tijd in het nieuws te krijgen. Van slapen is die dag helemaal niets in huis gekomen omdat ik het (slechte) idee had om ’s anderendaags een stukje te maken met Luc Nilis tijdens het golfen. Het waren de zwaarste weken in mijn journalistieke carrière.