Vooreerst mijn excuses, beste lezer, lieve lezeres en gewaardeerde al dan niet omgebouwde twijfelende medemens. Er zal weinig structuur en nauwelijks enige logica zitten in het stukje dat je op het punt staat te lezen. En dat is de schuld van covid-19. Elke helderheid is zoek. De uitstalramen waardoor ik de wereld rondom mij aanschouw, zijn aangedampt. Wat ik zie zijn enkele wazige schimmen. Eergisteren stond ik aan een automaat in een bank. Mondkapje op natuurlijk. Ongemaskerd geraak je in een bank immers niet meer binnen. Door de wasem op mijn brilglazen kreeg ik het toetsenbord niet ontcijferd. Uiteindelijk heb ik op de tast wat toetsen ingedrukt om tenminste mijn kaart terug te krijgen. Niet dus. Het toestel werd blijkbaar boos om mijn onhandig gestuntel en vrat ze meedogenloos op!
En nu ligt een reclamefolder voor me op de tafel, waarop ene Nicole Creemers ons oproept om onze billenglazen te vervangen door contactlenzen. Ja, er zijn zelfs multifocale! Dan kan je volgens haar weer vrij en vrolijk genieten van je mond-/neuskapje zonder dat je billenglazen aandampen.
Billenglazen? Hoe zouden die er uitzien? Zijn er echt mensen die zulke dingen dragen? Hoe en waar dan? Kennen jullie er zo? Zouden er broeken te koop zijn – made in China wellicht – waar billenglazen in verwerkt zitten? En als je die vervangt, waar stop je dan die lenzen? Heeft deze contactlenzen producerende firma ergens tussen de billen het fameuze gat in de markt gevonden? Je merkt het: dit vouwblad zadelt me op met een hoop prangende vragen. Chaos heerst in mijn brein.
Allemaal door die vervloekte corona! Mensen zijn sociale wezens. Zonder contact met anderen geraken zelfs schrandere lui volkomen in de war. Zo vond een kennis van de week, na twee dagen zoeken, zijn handschoenen terug in de koelkast. Tussen de jampot en een flesje Westmalle tripel. En dat is nog maar het topje van de ijsbeer! Echtparen die elkaar al decennialang zonder telkens opflakkerende moordgedachten in hun omgeving dulden, bellen nu naar een advocatenbureau voor een preventieve echtscheiding. Om gezinsdrama’s te voorkomen. Een goede vriendin die in de omgeving algemeen bekend staat als een bedeesd, braaf en kuis meisje, overweegt dan weer ernstig om bij de eerste gelegenheid een café te openen. Cafe ‘De Roze Wolk’ zal ze heten. De mensen worden knettergek! En waar blijven die vaccins?
In de Soeverein staat alles klaar hoor! De voorbereidingen zijn met veel overleg getroffen en perfect uitgevoerd. Behulpzame vrijwilligers hebben heldere instructies gekregen. De vaccinhongerige burgers van Lommel en Pelt zullen precies weten in welke richting ze moeten lopen, welke schouder ze hoe ver moeten ontbloten en waar ze nadien een kwartier moeten wachten voor ze weer naar huis kunnen. Maar weet er iemand waar de vaccins zijn? Zijn ze wel geleverd door de firma’s die uit commerciële overwegingen miljoenen doses beloofd hadden?
Het wordt me te veel. Ik moet eruit. Even de fiets op. Waar zijn mijn handschoenen? Toch ook maar eens in de koelkast kijken.
Chel DRIESEN