Mag een werkgever waken over de gsm die hij aan zijn werknemer ter beschikking stelt?  Of hoeft de baas niet te weten met wie zijn medewerker telefoneert? Die vraag stelde zich voor het arbeidshof van Gent omdat een bedrijfsleider de terugbetaling eiste van de telefoonkosten van zijn medewerkster met een astrolijn. De dame spendeerde 90 euro per dag aan haar GSM. In het begin telefoneerde ze één of twee keer naar de 090-lijn, maar de ‘telefonade’ ging in crescendo en bereikte in de zomermaanden van dat jaar ongekende pieken. In juli gingen 2.360 van de 2.510 belminuten naar de astrolijn. In augustus gingen nog maar 30 van 2.285 belminuten niet naar die 090-lijn. Het arbeidshof vond dat de dame wel recht had op privacy, maar dat zij toch niet mocht verwachten dat de werkgever geen controle uitoefende als het getelefoneer al te gortig werd. Haar loonfiches hadden het trouwens slechts over een telefoonvoordeel van vijf euro. Het verweer van de dame dat de telefoonrekening een compensatie was voor haar onplezierige arbeidsomstandigheden kon volgens de rechter alleen grappig bedoeld zijn. Het arbeidshof kon ook niet geloven dat de verbeten telefoniste niet wist wat dergelijke ‘hulplijnen’ kosten. De dame moest weten dat achter astrolijnen personen schuil gaan die niet handelen uit menslievendheid en die ge- of misbruik maken van de lichtgelovigheid van hun klanten. Ook vanzelfsprekend is dat een gsm-abonnement de kosten van oproepen naar astrolijnen niet betaalt. Het arbeidshof veroordeelde haar tot terugbetaling van alle kosten van de oproepen naar de astrolijn. Of de toekomstgerichte dame daarmee verlost is van haar telefoonverslaving?
Jan Bouly
(De auteur is advocaat)