Zaterdag zal FC Beringen weer heel even herleven. Veel mensen hebben goede en nostalgische herinneringen aan de oude mijnclub. Als je over Beringen FC spreekt, is dat meestal met bewondering. Ook ik ging op zondagmiddag naar het mijnstadion. Ik herinner mij nog goed de geur van hotdog en zuurkool onder de tribunes, de fanfare, de spionkop. Voor sfeer en gezelligheid was het altijd 10/10. Als neefje van Walter Degreef volgde ik de perikelen van Walter en Beringen nog eens extra. Walter kwam thuis regelmatig over de vloer voor of na de training. Mijn ouders wonen immers vlakbij het mijnstadion. En zo kwam op een dag ook Günther Schubert thuis binnen gewandeld. Günther was goed bevriend geraakt met Walter. Aan Günther heb ik heel goede herinneringen. Zijn opvallende verschijning met grote snor maakte indruk maar vooral zijn gulle glimlach. En zijn sappig Duits waarbij hij wat Nederlandse woordjes tussen gooide en mijn Duits met haren op, het was lachen. Günther was een ook echte goochelaar. Elke keer als hij thuis over de vloer kwam, vroeg hij een spel kaarten en toonde hij zijn kaarttrucks.
Een paar jaar geleden zocht ik via facebook en het internet Günther terug op. Groot was mijn verbazing dat ik zag dat hij overleden was in 2002. Günther mag er dan wel niet meer zijn, zijn magie op het veld en daarbuiten blijft in mijn herinnering gegrift
Hans Put