Wie ooit zijn brood verdiend heeft in het onderwijs, weet het maar al te goed: in het begin van je loopbaan hield je best de teugels strak. Naarmate je jezelf zekerder voelde – dat kon maanden duren – kon je ze dan nog altijd wat vieren. Andersom ging niet. Los beginnen en dan mettertijd de regels strakker toepassen, was onbegonnen werk. Even zinloos als een koe leren saffraan vreten.
Met columns schrijven gaat het ook ongeveer zo. Je krijgt een tweewekelijkse opdracht, er is een duidelijke deadline en daar heb je je aan te houden. Laat je die discipline één keer los dan volgt bijna onherroepelijk het gevreesde domino-effect: die deadline voelt dan al gauw helemaal niet meer aan als een niet te overschrijden grens. En vóór de hoofdredacteur het goed in de gaten heeft, krijgt hij je periodiek meesterwerkje niet meer op vrijdagavond binnen, maar pas op zaterdagmiddag of zondagochtend. Al naargelang het de heer columnist uitkomt.
Waarom jullie dan twee weken geleden geen column gezien hebben, hoor ik jullie vragen. Daar, beste lezers en lieve lezeressen, is een gegronde reden voor. Ik was gedwongen op hotel! In Overpelt nog wel, als je begrijpt wat ik bedoel. Na een recente medische controle had ik het nadrukkelijk advies gekregen om me daar maar eens aan te melden. En ik heb het geweten! Ik beweeg me nog steeds als een aangereden kat door de woonkamer en mijn geliefden, inwonende en bezoekers, blijven me met vermanende argusogen in de gaten houden. Of ik geen onverhoedse verboden bewegingen maak, of ik niet probeer toch iets in mijn mond te stoppen wat ik voorlopig helemaal niet mag eten, of ik wel vaak en lang genoeg ga liggen, en ga zo maar door.
Maar geen verkeerd woord over het Mariaziekenhuis in Overpelt hoor! Vanaf mijn aankomst tot mijn vertrek verliep alles supergeorganiseerd. Geen moment heb ik ergens op moeten wachten. De verpleging was zonder meer efficiënt en voorkomend en de informatie voorbeeldig. Bovendien mag het resultaat er ook zijn: na een verrassend korte hersteltijd op de kamer voel ik me naar omstandigheden uitstekend. Ik ben terug thuis, en we gaan er weer helemaal voor! En ja ik beloof het, de volgende columns zullen er weer (ongeveer) op tijd zijn! Zo, dat wou ik ook maar eens gezegd hebben.
Chel DRIESEN