Na 18 jaar in de politiek, waarvan 12 jaar als burgemeester, mag Jan Dalemans daar nog een legislatuur van zes jaar aan toevoegen. Het was even spannend, maar uiteindelijk behaalde zijn partij HE Lijst Burgemeester de absolute meerderheid. Toch koos hij ervoor een monstercoalitie – met 22 zetels van de 23 – te sluiten met ieder1. ‘We gaan opnieuw volop voor Hechtel-Eksel’, klinkt het.
Dat 13 oktober een spannende dag was voor Jan Dalemans kan je wel zeggen. Hij wist dat het moeilijk ging worden door de nieuwe partij ieder1 die opkwam, maar uiteindelijk behaalde hij met zijn partij HE Lijst Burgemeester toch de absolute meerderheid. ‘Ik ben heel dankbaar voor de voorkeursstemmen die ik gekregen heb’, zegt hij wanneer hij ons ontvangt op een winterachtige vroege ochtend. ‘Dat toont toch aan dat mensen zien dat ik hard werk, en dat hard werk dus beloond wordt. Als ik dat niet had, hield ik dit ook niet vol, dus dat sterkt mij wel.’
Het is dan ook geen makkelijke legislatuur geweest voor Dalemans, met moeilijke dossiers – zoals de bouw van het nieuwe gemeentehuis en Bosland – waarbij ook heel wat persoonlijke verwijten en beschuldigingen gevallen zijn. ‘Dat heeft me wel erg gekwetst’, geeft hij toe. Toch gaat hij nu een coalitie aan met ieder1, een monstercoalitie die 22 van de 23 zetels in beslag neemt. De enige oppositiezetel blijft over voor Vlaams Belang. ‘De kiezer heeft gekozen voor zowel HE Lijst Burgemeester als ieder1. Dan moet je daar ook respect voor hebben en samen besturen. Dat is waarvoor wij verkozen zijn, niet om ruzie te maken. We gaan opnieuw voor Hechtel-Eksel.’
De komende legislatuur zal er blijven ingezet worden op waar ze al mee bezig waren, zoals de bouw van het nieuwe gemeentehuis afwerken en de buitenaanleg van de Schans, maar ook de nieuwe voetbalaccommodaties en padelterreinen die ze willen aanleggen. ‘Samen met onze coalitiepartner zullen we overleggen welke nieuwe accenten we verder willen leggen’, aldus Dalemans. Wat zeker centraal staat voor hemzelf: inzetten op de lokale handel en handelaars. ‘Vergaderingen of bijeenkomsten moeten plaatsvinden in Hechtel-Eksel. Waarom zouden we in een buurgemeente iets gaan eten wanneer we hier ook brasseries en eetgelegenheden hebben? Laat mensen uit je eigen gemeente iets verdienen. Onze geschenkbonnen kan je nu ook enkel binnen Hechtel-Eksel uitgeven, maar zo hou je het geld juist hier én steun je de lokale handel. Er zijn natuurlijk grote ketens naar hier gekomen de laatste jaren, en dat verwijten sommige mensen mij wel, maar we blijven ook inzetten op de kleine bakkers en handelaars’, benadrukt hij.
Zelf is Dalemans ook altijd een ondernemer geweest. Zijn ouders hadden vroeger de drankenhandel Dranken Dalemans, die hij samen met zijn vrouw overnam in 1989. Ze baatten het verder uit tot 2002, waarna Dalemans wel eigenaar bleef van Prik&Tik in Leopoldsburg. ‘Ik heb mij toen twee jaar beziggehouden met de zaken af te bouwen, en op een gegeven moment kreeg ik telefoon van de medewerkster van voormalig burgemeester Raf Truyens van CD&V met de vraag of ik eens wilde langskomen. Ik vermoedde dat het ging over een probleem met de afbraken, maar hij vroeg me of ik niet in de politiek wilde gaan. Ik dacht erover na en wilde er wel voor gaan. Als ondernemer had ik zeker ideëen over hoe je een gemeente moet runnen. Want uiteindelijk zijn inwoners zoals je klanten. Zij zijn het die je loon betalen, de gemeentebelastingen en onroerende voorheffing. Behandel ze dan ook als klanten. In ieder geval, enkele dagen later stonden Nele Lijnen, Marino Keulen en Jules Essers van toen nog HE VLD-Vivant samen met nog wat andere mensen voor mijn deur. Zij hadden gehoord dat ik interesse had om in de politiek te stappen, en uiteindelijk besloot ik voor die partij te gaan.’
In 2006 kwam Jan Dalemans voor het eerst op, ook op de provincielijst, en werd hij meteen verkozen. Hij belandde toen in de oppositie maar ging naar elke begrafenis, elke gouden bruiloft en elke activiteit van verenigingen. ‘Ze waren het toen niet gewend dat er oppositieleden aanwezig waren. Maar ik heb daar heel veel energie in gestoken, in dat netwerken.’ En dat werd beloond, want in 2012 werd hij burgemeester. ‘Ik zal dat moment nooit vergeten, dat was een van de mooiste momenten uit mijn politieke carrière. Heel onverwachts wel, maar puur kippenvel. Dat was dankzij de tandem Dalemans – Nijlen. Het is jammer dat ze nu stopt met de politiek, maar ik weet dat ik altijd nog terecht zal kunnen bij haar voor politiek advies.’
Als burgemeester stopte Dalemans niet met onder de mensen te komen, vertelt hij, integendeel. ‘Ik ben een burgemeester tussen de mensen. Ik vind het moeilijk om weg te gaan wanneer het gezellig is’, lacht hij. ‘Daardoor kom ik soms wat later thuis, wat niet altijd leuk is voor mijn echtgenote. Maar ze is een fantastische vrouw die erg met mij meeleeft. Dat is heel belangrijk, want anders kon ik dit niet. Ondertussen zijn we al 42 jaar samen, waarvan 37 jaar getrouwd, en hebben we drie kinderen en twee kleinkinderen. Na mijn eerste jaar in de politiek zei ze me wel dat ze me bijna niet gezien had. Toen sloten we een deal: elke maand gaan we een weekend met ons twee weg. Dan verontschuldig ik me ook bij iedereen. Enkel in de vroege ochtend ben ik even bereikbaar, en daarna gaan we op pad. Dat is nodig, die steun. Het is zij ook die mij bleef motiveren om door te zetten als burgemeester, ook in de moeilijkere periodes.’
Delia Filippone - foto's Marc Faes