Een vriendin uit Hasselt vroeg me om tijdens haar verlof in Spanje haar bloempotten, die buiten op terras staan, af en toe water te geven. Ik deed het tot nu toe altijd na acht uur 's avonds, vanwege het waterverbod uitgevaardigd door de gouverneur. Vandaag deed ik het, gezien de vele regenbuien, dan toch maar deze morgen. Dat was zonder Pukkelpop gerekend. Ik kon niet door. Dan maar langs de Wijers van Zonhoven zo richting kanaal gereden. Ik mocht gelukkig door van de Pukkelpopse wachters, ofschoon ik geen doorgangsbewijs had. Mijn schaapachtig gezicht deed hen het hek openzwaaien. Het bewateren duurde welgeteld vijf minuten. De rit: een uur. Op de terugweg verdwaalde ik in Bokrijk.
Dat ik weinig gevoel voor oriëntatie heb herinner ik me nog van mijn studententijd in Leuven. Mijn kot bevond zich op nog geen tien minuten van de Alma, het studentenrestaurant, waar ik samen met mijn kotmaat elke middag naartoe ging. Toen de kameraad na enkele maanden van kot veranderde moest ik alleen naar de Alma. Ik deed er toen twee uur over. Ook al vroeg ik geregeld de weg. Ik was nog een groentje dat oudere studenten nog van alles konden wijsmaken.
Maar ook mijn eerste vlucht in Zaventem is me bijgebleven. Ik vond gate 32 niet en miste ei zo na het vliegtuig. Men was de trap op wielen al aan het wegtrekken. Gelukkig kon ik er nog in. Dat zou vandaag niet meer waar zijn. (Jef Lingier)