In het café ontmoet ik een man met veel talent, doch zonder job, en dus zonder inkomen. "Ik heb vaak ruzie met mijn vrouw," vertrouwt hij me toe, "zij is de kostwinner en ik de man die haar geld opmaak." Hij schreef honderden sollicitatiebrieven, zonder resultaat, vaak zonder antwoord. Probleem is zijn hoge scholing gekoppeld aan zijn hoge leeftijd. Hij is 58 jaar oud en daar bovenop universitair. De vacatures gaan meestal over mechanica, elektriciteit of de bouw, zegt hij. Daar komt hij niet voor in aanmerking. Toch moet hij van de VDAB elke week vijf sollicitaties voorleggen. "Ik kijk me suf op de computer op zoek naar werk. Ik deed ooit interim-arbeid in een fabriek. Nachtwerk. Na enkele weken moesten ze mij daar niet meer: fysiek niet sterk genoeg. Probleem is de onzekerheid en de voortdurende beschikbaarheid. Soms bellen ze 's middags met de vraag om me om twee uur aan te melden ergens in Tessenderlo of Tongeren." Slavenarbeid, noemt hij het. "Je hangt aan een kapstok. Of je bent als een hond die moet blaffen op commando. Ik ben ten einde raad." Jobs, jobs, jobs...
Jef LINGIER