Het ging weer stormen! Die buurman van me was weer ijverig aan het rondrennen met planken en spijkers om zijn garage te beveiligen. Vanmiddag heeft hij mistroostig alles weer opgeruimd. Zoveel werk voor niks! Even speurde ik de neiging om hem toe te roepen: “Kop op, kerel! Er komt nog wel eens een storm!”
Van politici die – soms met verbazende lenigheid – van partij veranderen, wordt wel eens gezegd dat ze hun kazak draaien of dat ze keren gelijk de wind. Eigenlijk wordt er dan bedoeld dat rationeel denkende mensen zo iets niet doen. Het hoort niet. Wie principes heeft, geeft die niet zo makkelijk prijs.
Daaraan moest ik denken toen mijn vriend Gerard, een verwoede fietsliefhebber, deze middag zijn fiets tegen de gevel van De Kroon zette. Hij kwam, zoals elke middag, binnen om even uit te blazen na zijn dagelijkse kilometers. Zijn wangen waren iets roder dan anders. Het waaide dan ook fors. “De wind draait gelijk de wind”, mopperde hij. “Hij komt van alle kanten.”
‘Draaien als de wind’ betekent ook dat dingen onverhoeds kunnen veranderen. Het is goed dat we proberen daar rekening mee te houden. Ik overloop even de krantenkoppen van vandaag. Nelson Mandela is niet meer. Zuid-Afrika was dankzij hem, en alle problemen ten spijt, geëvolueerd van een staat waar ‘apartheid’ het heersende systeem was, tot een stabiele en relatief welvarende democratie. Laten we hopen dat de toestand daar door zijn overlijden niet keert als de wind.
Zaakvoerders van een optiekwinkel moeten zich niet gaan gedragen als gediplomeerde dichters. Hoe de wind ook keert, zij houden zich best aan hun vak van opticien. Schoenmakers moeten bij hun leest blijven.
Maar dat ligt helemaal anders voor dokter Staf Henderickx. Ik ken niemand die standvastiger is dan hij. Zijn denkbeelden kennen voor- en tegenstanders, maar nooit heeft hij zijn principes verloochend. Nooit heeft hij beschamende compromissen willen sluiten. Staf heeft bovendien een uitstekende pen. Op zijn letterkundig palmares prijken al verscheidene boeken en op vrijdag 13 december stelt hij in het cultuurcentrum De Adelberg zijn eerste dichtbundel officieel voor.
Een dichtbundel aan het grote publiek tonen is een hele stap, want, zo zegt de auteur: “Je zet jezelf in je blootje.”
Ik ga hem met veel aandacht lezen. Een ding weet ik nu al zeker: de wind zal bij elk gedicht uit dezelfde richting waaien.
Chel Driesen