Jullie hebben het wis en zeker ook wel eens voor: een oorwurm. Nee, ik bedoel niet dat insect met zijn bruine slipjas. Ik heb het over zo’n deuntje, zo’n liedje dat hardnekkig in je kop blijft hangen. En wat je ook probeert, je krijgt het niet weg. Vooral als het je ’s nachts overvalt, is het om stapelzot van te worden. Ik probeer dan wel eens om luidop iets anders te zingen. ‘Broeder Jacob’ bijvoorbeeld. Maar binnen de kortste keren moet ik dan met afgrijzen vaststellen dat ik de woorden van die ‘Broeder Jacob’ op de melodie van de oorwurm aan het zingen ben. Het enige wat helpt, zo heb ik pas ergens gelezen, is een sudoku oplossen.
Vannacht was het weer zo ver. Ditmaal was het om God weet wat voor reden ‘Guus kom naar huus, want er ‘beuren rare ding’n’. Ken je het nog?
In bijbelse verhalen lees je wel eens dat mensen in hun slaap bezoek krijgen van een engel. Die fluistert hen dan in, middels een wazige woordkeuze, die overigens om het even welke interpretatie open laat, wat er acuut te doen valt. Zou dit ook zo ’n boodschap zijn? Zou niet Guus, maar Chel naar huus moet’n komm’n omdat er rare ding’n ‘beuren’?
Rare dingen? In Lommel? Heb ik iets gemist? Even in de krant kijken.
‘Het stadsbestuur is zinnens om het ‘Burgemeestershuis’ in concessie te geven met de bedoeling om er een klasse-restaurant van te maken.’ Mijn eerste reactie is er een van ongeloof. Het huis kost de stad te veel, lees ik. Maar het wordt toch ook erg frequent gebruikt! Het rendeert toch voor de burger!
Sinds 1998 is het een trefpunt voor tal van activiteiten. Alle Lommelse verenigingen konden er terecht voor een waaier van activiteiten. Burgers vierden er hun lief en leed. Bezoekers werden er gastvrij ontvangen en ingeleid in de geschiedenis van onze stad. Werkvergaderingen vonden er plaats, concerten, voordrachten, enz.
Ik denk dat de ‘Soeverein’ minder vaak gebruikt wordt dan dit huis! Kost die mastodont dan minder?
Oef! Ik stel opgelucht vast dat ik mijn oorwurm kwijt ben.
Als ik mijn vriend Marc ontmoet, vertelt hij me dat hij deze morgen tijdens het joggen in de Sahara een kameel gezien heeft. Ja, ja! Een echte kameel, met twee bulten, bij een bedoeïenentent! In Lommel! Een fata morgana?
Hoewel Marc niet zo vaak last heeft van hallucinaties, lijkt het bericht me zo onwaarschijnlijk dat ik het laat verifiëren. En het klopt. Een Nederlandse crew maakt er filmopnames.
Een kameel in de Sahara! Het metrum van deze zin vinkt in het deel van mijn hersenen dat zich met muziek inlaat, een nieuw liedje aan. ‘Een broekje in de branding’ van Gerard Cox.
Een broekje in de branding! Lap! Ik heb het weer zitten voor de rest van de dag. En alle sudoku’s die hier liggen, zijn al ingevuld.
                                                              Chel Driesen