Neen, sinds 18 maart werken alle collega’s van thuis uit. Gelukkig was onze organisatie deMens.nu zich de laatste jaren al gaan voorbereiden op de mogelijkheid tot thuiswerk. De nodige programma’s die dat mogelijk maken waren er dus. Door de coronacrisis waren we genoodzaakt om op één dag tijd onze dienstverlening volledig om te schakelen van kantoor naar thuiswerk. Even wennen natuurlijk, maar al bij al verliep dat behoorlijk vlot.
Moest je verplicht blijven werken deze periode of is het uit eigen vrije keuze?
Het is de bedoeling dat we van thuis uit blijven werken, tenzij we verlof nemen. De werking ziet er wel helemaal anders uit. Onze activiteiten zijn tot de zomer weggevallen, plechtigheden werden verplaatst. De overige werking bleef gewoon doorlopen. Mensen die vragen hebben over een waardig levenseinde kunnen ons nu nog steeds telefonisch of per mail bereiken. Ook gesprekken met mensen die het moeilijk hebben gebeuren nu telefonisch. We houden contact met onze vrijwilligers en ook met cliënten waarvan we weten dat ze het in deze periode extra moeilijk hebben. Een babbel kan wonderen doen, ook al is het even niet van dichtbij…
Aan alle werknemers werd gevraagd om ‘vanuit ons kot’ volop in actie te blijven en samen te bekijken hoe we ons als vrijzinnige gemeenschap in deze tijden kunnen inzetten voor andere mensen.  Onze slogan is niet voor niets ‘denk voor jezelf, zorg voor elkaar’. Er zijn heel warme initiatieven uit de bus gekomen in heel Vlaanderen: van wekelijks brieven schrijven voor rusthuisbewoners, acties voor zorgverleners, online filosoferen, voorleesmomenten, tot een website met ‘woorden van troost’.
Hoe ervaar je je werk momenteel? En wat met de combinatie werk/gezin?
De verplaatsingen tussen school, werk, trainingen en wedstrijden van de zoon, zijn volledig weggevallen. Voor alle duidelijkheid: ik ben geboren en getogen in Lommel en werk er dus ook , maar ik woon nu wel in Leopoldsburg. De auto komt nu nauwelijks uit de garage. Werk en school bevinden zich momenteel op onze livingtafel… Het dichtklappen van de PC’s betekent het einde van een werk-en schooldag. In het weekend ruim ik de boeken en PC’s op zodat het duidelijk weekend is. We fietsen en wandelen een pak meer dan vroeger, en thuiszitten zet volop aan tot lezen. Het leven kreeg een totaal ander ritme.
Ik blijf vertrouwen hebben in de toekomst, maar in mijn achterhoofd schuilt intussen ook bezorgdheid over mijn naasten. Een collega verloor recent een van zijn ouders. Terwijl ik in mijn kot zit, spelen er zich intussen menselijke tragedies af, daarvan ben ik me zeker bewust.
Wat met plechtigheden momenteel bij huisvandeMens: hoe doen jullie dat?
Veel geplande huwelijken werden uitgesteld naar het najaar of naar 2021. Het moet voor veel koppels een moeilijke taak geweest zijn om die grote dag waarop ze zich zo verheugen te moeten afzeggen… Toch vond ik het opvallend dat iedereen heel waardig en begripvol met de gegeven situatie omging.  Als troost voor de kinderen waarvan hun lentefeestje of Feest Vrijzinnige jeugd niet kon doorgaan werd een digitale versie uitgewerkt: ‘Feestinjekot.be.’ Er werden al massa’s originele filmpjes gestuurd. De creativiteit van mensen in tijden van crisis is eindeloos.
Kijk je uit naar de exitstrategie, en zo ja, waar kijk je het meest naar uit ?
Mijn zoon en ik hebben een ‘after-corona’-lijst opgesteld: hierop vullen we in wat we willen doen als de crisis achter de rug is. We zijn zeker niet van plan meteen naar de winkels te hollen, maar wel richting familie en vrienden. Op de koffie gaan en bijkletsen, biefstuk-friet eten bij de grootouders…Ook stond er in april een reisje met vriendinnen op de planning dat we hebben moeten uitstellen. We zijn aan het aftellen om elkaar gewoon weer eens te kunnen zien.  En jawel, gewoon terug gaan werken op het vertrouwde kantoor op het Hertog Janplein. Collega’s en vrijwilligers terugzien… daar kijk ik ook ontzettend naar uit!
Nog een boodschap voor onze lezers?
De coronacrisis is op zijn minst gezegd een serieuze les in nederigheid. En een uitnodiging om de wereld en elkaar heel goed te blijven soigneren. De geleidelijke heropstart van het gewone leven komt in zicht. Laten we iets leren uit de afgelopen periode, en onze ervaringen op alle vlak delen met elkaar. Liefst niet enkel via onze schermen, maar in de eerste plaats live tegenover en naast elkaar. Hoe is het met mensen die iemand verloren? Welk steun kunnen we hen bieden om hun afscheid te verwoorden, te delen met hun naasten? Hoe gaat het met de mensen in de zorg? Welke zorg hebben zij nodig? Hoe is het ouderen en kansarme gezinnen verlopen? Wat zijn de noden vandaag? Hoe is het met jou, je kinderen, leerkrachten, buren… ? Was het ook niet een hele ervaring voor velen om een stukje vrijheid te verliezen, en privacy? Dat vraagt toch ook enige reflectie, lijkt me.
Er is een pak te doen, en te overdenken. Samen met mijn collega’s wil ik waar mogelijk ingaan op de vragen en noden die er zijn. Nog even van op afstand, binnenkort weer vanuit het huisvandeMens zélf op het Hertog Janplein. De koffie zal klaarstaan!
En... al dragen we een mondmasker: lachen kan je ook met je ogen.  (Foto Jan Buyens)