Vandaag is het de beurt aan één van diegenen die mee in de 'frontlinie' stonden, en nog steeds staan, in deze crisis, nl. de thuisverplegers. Wij spraken met Cindy, als verpleegkundige werkzaam bij het Wit-Gele Kruis.
Cindy, toen de crisis uitbrak, moest je verplicht blijven werken deze periode of is het uit eigen vrije keuze?Ik vind dat als je in de zorgsector staat je dit zelfs niet moet afvragen... Je hebt voor dit beroep gekozen, en gekozen om voor mensen te zorgen. Dus zéker in deze periode.
Hoe ervaar je je werk momenteel? Meer stresserend dan vroeger? De patiënten zijn allemaal zeer vriendelijk en houden zich zeer zeker aan de nodige maatregelen. Er komt inderdaad wel meer stress bij in deze periode, omdat je jezelf en de patiënten goed wil beschermen. Gelukkig kan ik de combinatie tussen werk en gezin goed in evenwicht houden, omdat ik enkel voormiddagen werk, zodat ik er ook nog voldoende kan zijn voor de kinderen. Regelmatig krijgen we ook een vrije dag voor recuperatie, en dat is altijd fijn natuurlijk.
Vind je dat je veilig kan werken, of is er toch enige 'schrik' tot besmetting? We krijgen geregeld de nodige informatie en richtlijnen vanuit de provinciale hoofdzetel in Genk. Hierdoor weten we altijd welke maatregelen we moeten nemen wat betreft veiligheid en beschermingsmateriaal, zoals mondmaskers, handschoenen en schorten. Dus... écht ongerust ben ik niet...
We zitten nu volop in de exit-strategie, wat is daarin het belangrijkste voor jou?Ik kijk er vooral naar uit om mijn familie te zien. En zeker ook om een terrasje te doen met mijn vrienden, nu jammer genoeg ons jaarlijks weekend niet kan doorgaan... En natuurlijk met al mijn goede vrienden een gezellige babbel doen.
Nog een boodschap voor onze lezers? Aan de lezers wil ik meegeven, blijf verdraagzaam naar elkaar toe en zorg voor de nodige veiligheid. Samen komen wij er door. Bedankt voor alle steun ook, en de leuke attenties, dat deed altijd deugd.