De Lommelse Annick Helsen is verhuisd naar Zuid-Afrika. Ze gaat ons van daaruit regelmatig laten weten waarom ze dat land zo aantrekkelijk vindt. En geeft soms ook vergelijkingen tussen Limburg en Zuid-Afrika, zoals vandaag.
Vandaag heeft Annick over wegenwerken, vooral over de verschillen daarbij tussen beide landen. Met stress, of met een glimlach?
Laten we beginnen in België. Daar kondigt men wegenwerken aan met een arsenaal aan verkeersborden, omleidingsroutes en waarschuwingen die weken op voorhand verschijnen.
Zuid-Afrika daarentegen… Dat is een heel ander verhaal. Hier zijn wegenwerken niet zomaar een technische ingreep, maar een sociale gebeurtenis. In plaats van eindeloze files zonder enige vooruitgang, krijg je hier het befaamde “Stop & Go”-systeem: geen automatische verkeerslichten of geavanceerde technologie, maar echte mensen. Vrolijke vlaggenzwaaiers die met brede armgebaren het verkeer regelen. Of het altijd even efficiënt is? Misschien niet. Maar het heeft iets charmants.
Terwijl je in België vloekend achter je stuur zit omdat je alweer vaststaat zonder zicht op vooruitgang, word je hier verwelkomd door een man of vrouw in een reflecterend hesje die je met een brede glimlach en een ferme zwaai van de vlag laat stoppen. De zon brandt, het stof vliegt op, maar hun energie is onuitputtelijk. Je krijgt een knikje, een opgestoken duim of zelfs een vrolijke groet. En als je daar lang genoeg staat, volgt er vaak nog een vriendelijk praatje: "Middag, meneer! Ja-nee, dis warm vandag, né? Mooi loop en lekker dag!"
Na een paar minuten wachten, als de tegenliggers gepasseerd zijn, draait de verkeersregelaar het bord naar 'RY-GO'. Met een glimlach wordt het verkeer doorgegeven en kun je weer verder. Waar in België de stress alleen maar toeneemt naarmate de file groeit, stap je hier bijna opgewekt weer op het gas.
De werf zelf? Geen hypermoderne machines die het werk in hun eentje doen, maar teams van arbeiders die in de volle zon met schoppen en houwelen de weg uitgraven. Handarbeid op zijn puurst. Geen gezeur over hittegolven, gewoon keihard werken en ondertussen plezier maken. Het lijkt soms alsof het zware labeur hen minder deert dan de Belg die moet wachten voor een rood licht in de airco van zijn wagen.
En dan is er altijd de onverwachte bewaker…Het moment dat we een foto maakten van een baboon die zich op een werkmachine had geïnstalleerd, precies alsof hij de wacht hield over de machines. Was het de bewaker van het bouwterrein, of gewoon een toevallige bezoeker die wilde zien hoe de dingen gedaan werden? Ik weet het niet, maar één ding is zeker: dit soort verrassingen maken Zuid-Afrikaanse wegenwerken net dat tikkeltje specialer.
Dus ja, wegenwerken in Zuid-Afrika kunnen voor vertraging zorgen. Maar ze geven je ook een glimlach, een vriendelijke zwaai en een paar minuten om stil te staan bij het leven. In België ben je gewoon een filerijder. Hier ben je een tijdelijke gast op een levendige werf.
En wat is nu beter? Het Belgische model van gestructureerde traagheid of de Zuid-Afrikaanse mix van chaos en efficiëntie? Ik weet het niet. Maar één ding is zeker: in België heb je tijd genoeg om erover na te denken… terwijl je weer eens in de file staat.
Annick HELSEN