De grote modeontwerper Raf Simons is van Neerpelt. Bijgevolg viel ik van mijn stoel toen ik in Het Laatste Nieuws las dat hij o zo blij was dat hij ‘die culturele woestenij’ had kunnen verlaten. Echt, dat stond er!
En vandaag zag ik een foto met een creatie die hij onlangs in New York presenteerde. Er stond een catwalk(s)ter op die, gehuld in lange kleurige gewaden, de Heilige Geest leek te zien. Het leek op een felbonte nikab.
Ik had jullie toch al verteld dat ik mijn naaister de opdracht gegeven heb om voor mij zo’n ding te maken. Ik ben er nog steeds niet helemaal uit hoe zo’n ding voor mannen wel zou moeten heten. Als het vrouwelijk voor moslim ‘moslima’ is, dan moet het mannelijk voor boerka een ‘boerk’ zijn, toch? Goed, mijn boerk is intussen geleverd. Het is best een aangenaam gevoel als je het ding eenmaal aan hebt. Wat voelde ik me bevrijd! Voor je ogen zit er een soort zwarte gaas waardoor je na een aanpassingsperiode best wel wat kunt zien. En het houdt de vliegen buiten. Ik beschik helaas niet over het nodige geduld en na een forse bonk tegen de hoek van de tafel en een daarop volgende knots met mijn hoofd tegen de half openstaande keukendeur – ik liep nochtans met mijn armen voor me uit – zit ik met een kanjer van een blauwe plek op mijn heup en een gevleugelde bril. De boerk ligt voor onbepaalde tijd terug in de vestiairekast.
Mijn begrip voor moslims is er ook niet door op vooruit gegaan.
Een Turkse minister komt in Brussel de ‘martelaars van de coup’ herdenken. In Nederland en Oostenrijk mocht het niet.
De besnijdenis om religieuze reden van joden- en moslimjongens wordt door het ziekenfonds terugbetaald. Voor wanneer kunnen we de terugbetaling van piercings verwachten? Een ‘prince albert’ op kosten van de CM! Dat heeft niks met religie te maken? Ook niet als je er een gouden kruisje aanhangt?
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat het boerkaverbod niet in strijd is met de godsdienstvrijheid. Toch wil een stel moslima’s in Antwerpen in het zwembad een boerka dragen. Unia, de Belgische instantie voor ‘gelijke kansen en tegen discriminatie’ geeft hen daarbij gelijk.
In Turkije verbiedt Erdogan dat de evolutieleer onderwezen wordt. In de plaats komt de creationistische onzin: de wereld bestaat nog maar zesduizend jaar en toen heeft God, Allah, Jahweh, Jehova of het hindoe-godencollectief alles wat er bestaat in zeven dagen geschapen. Ik heb me in dat verband deze week aan een empirisch experiment gewaagd. Als de wereld inderdaad maar zesduizend jaar oud is, dan mag je ervan uitgaan dat Noë zijn ark vijfduizend jaar geleden aan de grond liet lopen op de berg Ararat. Van daar uit hebben o.a. alle levende wezens zich over de aarde verspreid. Noë had immers van elk een stel aan boord. Nu vroeg ik me af of er in Nieuw-Zeeland slakken voorkomen. En ik heb het gemeten! Ja, een mens voor wie de verveling dreigt, verzint wel eens een nuttige bezigheid. In mijn binnentuintje kroop een slak. De chronometer vertelde me dat ze twee meter aflegt in één uur. De afstand tussen Ararat en Wellington bedraagt een slordige twintigduizend kilometer. De heer en mevrouw slak doen daar dus tienduizend jaar over. M.a.w. ze kunnen er nog niet zijn!
Tenzij de Hollander Abel Tasman en zijn zeelui er in 1643 al een paar in hun broekzak meegesmokkeld hebben. Ja, die gehaaide Hollanders, je moet ze voortdurend in de gaten houden.
Chel DRIESEN