“Ik heb vanmorgen al uitgevlogen jonge merels gezien,” zei Lode. Hij zei het met een stelligheid die geen tegenspraak of twijfel duldde. En Lode, ofschoon geen gerenommeerde vogelaar, heeft een stem die gezag afdwingt. Het werd dan ook even stil in De Kroon. Héél even.
Nu heb ik mijn jeugd als boerenzoon ook vrijwel volledig buiten doorgebracht, in de vrije natuur. En die natuur kan rare kuren hebben. De ene keer komt de winterprik veel te vroeg en duurt hij veel te lang om nog ‘prik’ te heten. De andere keer valt de eerste sneeuw pas midden februari en vriezen alle uitgelopen botten dood. Maar nu al uitgevlogen merelkuikens? Ik geloofde er niks van. Merels zijn weliswaar gekke vogels, maar zo zot om nu al een nest nageslacht af te leveren konden ze toch niet zijn.
Tot ik thuis kwam en ik iets donkers zag friemelen en krassen tussen de coniferen. Toen ik voorzichtig dichterbij kwam, ging het ding ook nog heftig en luidruchtig te keer: een jonge merel! Er bestonden al maar weinig zekerheden meer in mijn denkwereld. Nu zijn er vrijwel geen meer over.
And now for something completely different. Hoewel, ook dit gaat over verdwenen zekerheden. Neem nu die veelbesproken en bijzonder actuele gendergelijkheid. Vroeger hield je als gentleman de deur open voor een dame. Tegenwoordig kun je wel eens een verongelijkte blik of zelfs een boze snauw krijgen als je dat doet. Aan een dame stond je in trein, bus of tram je plaats af. Doe je dat nu, dan bijten ze je toe dat ze er toch nog niet zó oud en hulpbehoevend uitzien. Dames liet je voorgaan, behalve, om een voor de hand liggende reden, als je een trap op ging. Mijn kameraden die op de bouw werkten, floten aardig geklede voorbij tippelende jongedames wel eens bewonderend na. Ik herinner me dat mijn zussen dat eigenlijk wel een compliment vonden en de melodie soms met een aanmoedigende glimlach beantwoordden. Tegenwoordig mag je van geluk spreken als ze geen klacht indienen wegens intimidatie en je dezelfde dag nog je C4 mag ophalen.
Nog maar een paar dagen geleden ving ik tijdens het avondnieuws op TV het bericht op dat onze regering op officiële documenten, belastingbrieven bijvoorbeeld en/of identiteitskaarten, bij de geslachtsaanduiding de M van ‘mannelijk’ niet meer op de eerste plaats gaat zetten. De hemeltergende discriminatie heeft lang genoeg geduurd. Ze gaan ze afwisselen, de M en de V. Lieve help zeg! Waar zijn we mee bezig?
Ik ga het nog beleven dat het alfabet niet meer mag beginnen met de A van die vermaledijde Adam, maar met de E van ons aller stammoeder Eva! Het ‘e b c’! En als we dan toch met die levensnoodzakelijke antidiscriminatie bezig zijn, worden ook maar meteen alle azertytoetsenborden uit de handel genomen.
Vergeten we dat het Eva was die die sul van een Adam een hap uit de verboden appel deed nemen?
Chel DRIESEN