Het zijn overal tijden van overconsumptie, overdaad, overlast, overuren, overspel, overdosissen, overtredingen en we moeten maar zien te overleven met de overschotjes in deze overmaatse overmacht, maar het thema deze keer is over-communicatie. Dat is misschien nog niet eens een woord, dat je in Van Dale kan terugvinden, maar goed six-seven is dat ook niet.
Elke dag opnieuw drijft er een overvloed aan meningen door de open riool van de sociale media, die stinkend en walmend door elke huiskamer stroomt. We zouden de meningen wat beter kunnen verpakken om de stank tegen te gaan, zoals hondenkakjes in plastic zakjes. Is het overigens per se nodig dat onze eigen mening altijd komt boven drijven? Moeten we andermans mening steeds onder duwen?
Ik krijg op Facebook ook meningen van mensen waar ik helemaal niet bevriend mee ben, met daarachter een hele reeks duimpjes, lachende en boze gezichtjes, slijmerige of net aanvallende commentaren, maar altijd even onverbindend geformuleerd. Zowel langs de linker- als de rechterflank worden er opinies naar mijn kop geslingerd, waarbij de scheldwoorden over en weer zwieren en begrip voor andermans mening onbestaande is. Ondertussen zit ergens in California een duffe boekhouder centjes te tellen op de rekening van Meta, want er wordt goed voor betaald dat ik ongevraagd al die frustraties voor mijn neus krijg.
Zo passeert ook wel eens een bericht van Theo Francken. Onze minister van defensie heeft 130 000 brieven verstuurd om 500 vrijwillige rekruten te zoeken. Daar kwam uit alle hoeken veel reactie op. Theo moest er wel op reageren en men vond het nodig dat ik dit ook op mijn scherm zag verschijnen, betaald met ons belastinggeld. Je ziet dat hij wordt bijgestaan door een professioneel bureau, want hij volgt een communicatieplan: af en toe eens snoeihard schieten op alle kritiek voor de volgzame achterban, dan toch eens beleidsbeslissingen uitleggen voor de volgers die nog zelf durven na te denken en soms ook een akkefietje uit het dagelijkse leven zoals frietjes op vrijdag of een fietstochtje met de zoon om de eigen menselijkheid te tonen.
Persoonlijk vond ik uw scheldtirade onlangs wat aan de magere kant: pseudo-pacifisten, vatniks, geitenwollensokkendragers… Komaan Theo, twintig jaar geleden hadden ze het al over de groene hoer. Waarom zo braaf nu?
Daarom hier enkele suggesties om uw arsenaal van scheldwoorden mee aan te vullen, geheel in het thema van uw departement: bemoeizieke bazooka, middelmatige meningen-mitraillette, rasante revolderheld, krampachtig ideeënkanon, minderwaardige mijnenveldjager, dronken dronepiloot, krakend kanon, gammel geweer; tanktrut.
Deze woorden geef ik u met grote graagte. We moeten elkaar immers helpen in deze rare tijden, ook al zijn we het niet met elkaar eens. Theo, ik wens u veel succes met uw volgend bericht op sociale media.
Jan Verheyen