Sinds deze eeuw bestaat er in België naast publieke omkoping ook omkoping in de privésector. Voordien was het omkopen van een voetballer of een aankoopdirecteur niet strafbaar. Toch blijft een proces over private omkoping zeldzaam. Het hof van beroep van Antwerpen kreeg te maken met zo’n onalledaagse zaak van actieve omkoping. De verdachte was een projectmanager die in een bouwbedrijf zorgde voor de opvolging van de werven. Hij bekende steekpenningen te hebben betaald aan een afdelingshoofd van een andere firma. Op die manier hoopte hij dat de ‘omgekochte’ firma bestellingen deed bij zijn werkgever. Maar, het ‘omgekochte’ afdelingshoofd ontkende iets te hebben ontvangen. De assistent van de ‘omkoper’ daarentegen zei dat er wel degelijk steekpenningen waren betaald. De van omkoping verdachte projectleider wees erop dat zijn baas op de hoogte was. Maar, wellicht tot zijn eigen verbazing, was dat volgens het hof van beroep niet van tel. Wél van belang was of de werkgever van het afdelingshoofd dat de steekpenningen ontving van de steekpenningen wist. Maar precies dát had het parket niet onderzocht, stelde het hof van beroep vast. En dus was er geen actieve corruptie, want actieve omkoping is er alleen als de persoon die steekpenningen ontvangt niet gedekt is door zijn werkgever. De zogezegde ‘omkoper’ kreeg de vrijspraak. Het is niet omdat er steekpenningen zijn, dat er een omkoper is. Juridische uitspraken zijn soms logisch en wonderlijk tegelijk.
Jan Bouly
(De auteur is advocaat)