Een van de godsdienstleraars die we op het college het leven zuur maakten, heeft ons ooit verteld dat onze stamouders, Adam en Eva, de enige mensen zijn geweest die geen navel hadden. Kijk, daar hadden we toen nog niet over nagedacht. Maar terwijl wij in die godsdienstlessen zo veel te slikken kregen dat pertinent onlogisch was, leek deze mededeling ons een aannemelijke voltreffer. Hoe zouden die twee ook aan een navel geraakt zijn? Zij waren immers nooit geboren. De Schepper had Adam immers uit wat klei geboetseerd en Eva er later uit een van zijn ribben bij geknutseld. Was hij niet meer zo alleen, de stakkerd.
In de alom geprezen humaniora van toen hadden ze ons ingepompt dat we kritisch moesten denken. En meteen vroegen enkele snuggerlingen zich af of Kaïn en Abel dan het resultaat waren van onmiskenbare incest en waar die hun vrouwen dan vandaan gekomen waren. Vragen waarvan de weinige studenten van toen die tot vandaag gelovig gebleven zijn, nog steeds op het antwoord wachten.
Dat zat ik zo te overdenken toen dorst en behoefte aan gezelschap mij maandagavond naar De Kroon gedreven hadden. Iemand – misschien was ik het zelf wel – heeft De Kroon immers ooit tegen een toevallige Amerikaanse bezoeker ‘the belly button of western civilisation’, de navel van de westerse beschaving dus, genoemd. Ik had geluk: er was een tafeltje vrij aan de voorkant. Zo kon ik aan mijn tripel nippen met mijn rug tegen de voorgevel en dat is een uitstekende positie. Links van je begint immers de Gasstraat, en daar tocht het altijd. Mensen zaten er met hun jaskraag omhoog. Recht voor je kijk je het Dorp in. (Zou er in Vlaanderen nog ergens een stad bestaan waar het centrum ‘Dorp’ heet?) En de weg aan de rechterkant is de Molsekiezel. Ik stel me voor hoe je vanuit een satelliet De Kroon kon zien liggen, eigenlijk midden op dit kruispunt van verkeersaders. Net nu komt er een auto van uit de foute kant het Dorp ingestoven. Dat mag helemaal niet! Daar is het eenrichtingsverkeer!
Het tafeltje naast me komt vrij. De plaatsen worden al vlug ingenomen door een zwarte jonge vrouw en een blanke: twee bijzonder charmante dames. Ze bestellen hun drankje in het Engels maar ik hoor hoe ze met elkaar in een andere taal converseren. Even luisteren. Portugees is het. Mijn bescheidenheid moet wijken voor mijn nieuwsgierigheid. “What brings two such charming young ladies to Europe’s belly button?” Sheila komt uit Mozambique en is zwart. Haar gezellin Clévia Chaves is blank en afkomstig van het tropische Noord-Brazilië. En ze zijn hier voor hun werk.
Eerlijk, wisten jullie zo meteen waar Mozambique ligt en welke taal ze daar spreken? Ik mijmer weg en kijk weer even naar beneden van uit de satelliet. Daar, in dat oude trapeziumvormige gebouw op dat kruispunt in Lommel, ligt het centrum van onze beschaving en een aangename caleidoscoop van culturen.
Chel DRIESEN