Neem nu Pierre. Al meer dan één keer was hij het onderwerp van mijn stukjes. Brave kerel. Echt waar. En net als het Opperwezen beschikt hij over de gave van de alomtegenwoordigheid. Waar men gaat langs Lommelse wegen, komt men ergens Pierre wel tegen. Ik heb altijd het volste vertrouwen in de man gehad. Hij behoort tot de zeer beperkte groep van kennissen die de cijfercombinatie van mijn garagepoort kent. Hij komt in en uit als het hem zint dus. Dat moet ook wel, want zo nu en dan verricht hij mysterieuze onderhoudswerken in mijn minituintje.
Toen hij een jaar of drie geleden door de politie aan de kant gezet werd omdat ze hem ervan verdachten dat hij bezig was asperges van een veld te stelen, ben ik dan ook onvoorwaardelijk voor hem in de bres gesprongen. Pierre had immers alleen maar wat afgeknipte asperge-eindjes verzameld om er soep van te koken.
En toen onze wakkere politie hem een paar weken later nog maar eens op de rooster legde omdat een overvliegende F-16 piloot last had van iemand die hem met een laserpen het zicht op zijn instrumentenbord bemoeilijkte, was mijn verontwaardiging oprecht. Kom nou zeg, Pierre die in de weer zou geweest zijn met een laserpen!
Zelfs de klacht van natuurfreaks die beweerden dat hij op een van zijn verkenningstochten per fiets een buizerd – een beschermde vogel nota bene – uit de lucht geplukt en afgerost had, kon ik niet ernstig nemen. Pierre zelf beweerde dat de roofvogel juist hem onverhoeds aangevallen had. Van achteren nog wel, de lafaard! Zijn pet was erdoor in een sloot beland en er zat een behoorlijke bloedrode schram in zijn schedel.
Maar er waren mensen die begonnen te twijfelen toen er klachten kwamen van Het Macheltje, een kroeg op de Molsekiezel waar hij ook wel eens komt. Nu moet je weten dat er tijdens de kermisdagen in diverse Lommelse kroegen niet met geld of kaart betaald wordt. Je koopt jetons. En Pierre had bij herhaling geprobeerd om in Het Macheltje met jetons van De Kroon te betalen. Fraude! Voorwaar een ernstige klacht! Ook mijn vertrouwen wankelde.
En dat vertrouwen verloor helemaal zijn evenwicht toen ik, nadat Pierre weer eens in mijn tuintje doende geweest was, vaststelde dat er aan mijn vijgenboom, mijn trots, zo vol met vruchten geladen, één of twee vijgen ontbraken. De dikste en rijpste dan nog.
Mijn hart brak. Zou Pierre ze gepikt en verorberd hebben? Zou ook deze mens op het slechte pad geraakt zijn?
Ik neem me voor om binnenkort een ernstig gesprek met hem te voeren. Vijf vastgestelde vergrijpen op een paar jaar tijd! Fietst Pierre de laatste tijd op het slechte pad? Hier moet ingegrepen worden. Voor het te laat is!