In Bakkerij ComPani ontmoette ik een oude vriend. Hij trakteerde mij op een kop koffie. Terloops vertelde hij dat hij zich kandidaat had gesteld om een jongen die motorisch gehandicapt is te helpen met zijn notities. Er was onlangs in de krant een oproep verschenen om die jongen, die in het zesde middelbaar zit, daarmee te helpen. "Ik heb mij kandidaat gesteld om elke maandagvoormiddag naast hem op de schoolbank te gaan zitten en hem zo te helpen met het schrijfwerk. Ik ben gepensioneerd en heb tijd. Waarom niet?"
Hij vertelde het alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ik zei hem dat dit niet zo evident is. "Gehandicapten worden nog altijd teveel gezien als minderwaardig," zei hij. "Daar wil ik tegenin gaan. Ik heb vroeger ook een dove jongen geholpen. Hij ging later studeren aan de universiteit. Dat is op zich al een enorme beloning voor mij."
(Jef Lingier)