“Beste bezoekers, mag ik u eraan herinneren dat het niet toegestaan is om voor te kruipen in de wachtrij. Er staan camera’s; we kunnen het zien.”

Ik ben in Bobbejaanland, meer bepaald in de wachtrij voor achtbaan “Fury” en ik ben het roerend eens met de boodschap, die hier door de boxen knalt: voorkruipen is niet fatsoenlijk, egoïstisch, wekt frustratie op en is gewoon not done. Iedereen gelijk voor de wet. Toch klinkt het wrang, want eerlijkheidshalve had de omroeper er het volgende aan moeten toevoegen:

“Voorkruipen mag niet, maar als u ons er geld voor geeft, dan denken we hier helemaal anders over! U kan bij ons immers asociaal gedrag afkopen. Koop nu uw speedypass en ontvang de arrogantie om wachtrijen zo maar voorbij te steken.”
Je betaalt het pretpark en dan mag je de wachtrij overslaan, ik zie het verband niet! Men zou mij en alle andere brave, wachtende bezoekers moeten betalen. Bobbejaanland laat zich betalen voor een dienst die door anderen (nota bene hun eigen klanten) wordt geleverd. Raar, toch?

Ah nee, want die mensen staan in de virtuele wachtrij, hoor ik u al zeggen. Maar dat vind ik klinkklare onzin. Dat is enkel om het systeem een zekere legitimiteit te geven, ervoor te zorgen dat er aan de ingang van de voorsteekpas geen nieuwe wachtrij ontstaat en vooral om de massa geduldige rijtjesschuivers koest te houden. In de echte, niet-virtuele, tastbare 3d-wereld kruipen de bezitters van zo een aso-pas gewoon voor, maar omdat ervoor betaald werd, moeten we dat maar goedkeuren. Fijne boodschap om aan onze kinderen mee te geven…

Ik pleit voor een revolutie in pretparkland! Verander de wereld, begin bij het pretpark! Ootmoedige burgers van de wachtrij, #wetoo, ga de barricades op! Die vind je trouwens links en rechts van je. Onthaal de voorstekers telkens opnieuw met luid boe-geroep. Liberté, égalité, va à côté! Wir sind das schlangenstehendes Volk! Waiting lives matter! Allen voor één en géén één voor allen!

Zo, dat was een kort verslagje van een gezellig dagje uit met de kinderen, waarin we het grootste deel van de tijd mochten aanschuiven in lange rijen om dan kort even rondgezwierd of heen en weer geslingerd te worden. Precies iets te veel tijd om mijn fantasie op hol te laten slaan.