Vandaag grasduinen we in de Beringse geschiedenis met de achtergrond van de
Graaf van Loonstraat. Eigenlijk zou deze straat Graven van Loonstraat moeten zijn want er was niet één graaf van Loon maar een hele dynastie van graven. Zij zijn bepalend geweest voor onze provincie en ook voor de Loonse steden waaronder Beringen.
Het graafschap Loon heerste bijna vierhonderd jaar lang over het grootste deel van de huidige provincie.
Het graafschap Loon ontstond in onze streken rond het jaar 1000. De eerste graven van Loon slaagden erin enkele oudere versnipperde gebieden in Haspengouw en de Kempen samen te voegen en werden zo nieuwe sterke regionale spelers. Het graafschap was iets kleiner dan het Limburg van vandaag, maar het huidige grondgebied gaat voor een groot deel terug tot dat graafschap.
Ook gaven de graven van Loon stadsrechten aan plaatsen zodat die het recht kregen om zich te versterken met stadswallen. De Loonse steden zijn: Beringen, Bilzen, Borgloon, Bree, Dilsen-Stokkem, Hamont-Achel, Hasselt, Herk-de-Stad, Maaseik en Peer.
In 1211 gaf Lodewijk II, graaf van Loon, de Luikse vrijheid aan de inwoners van Beringen. Beringen was zo één van de ‘Goede Steden’ van het graafschap Loon. Die goede steden kregen ook een perron, een zuil met een pijnappel en een kruis, symbool voor de stadsvrijheden.
In Beringen werd vorig jaar terug een nieuw perron geplaatst.
Door het verlenen van deze rechten wilde de graaf van Loon dat Beringen zich zou ontwikkelen en zo de grenzen van het Graafschap Loon mee zou verdedigen.
De stad werd omwald met aarden wallen en met water gevulde grachten.
Drie poorten verleenden toegang tot het stadscentrum: de Hasseltse poort (‘Verloren toren’), Koerselse poort (‘Kempische poort’) en Onze-Lieve-Vrouwe poort (‘Bovenste poort’).
Beringen lag op een knooppunt van enkele belangrijke handelswegen en deed daarom vaak dienst als rustplaats.
Zo groeide de stad tussen de 13de en 15de eeuw uit tot een bloeiend handelscentrum met een vrij belangrijke lakennijverheid. Ook verschillende ‘paenhuysen’ of brouwerijen waren aanwezig.
Door zijn strategische ligging werd Beringen helaas ook verschillende keren belegerd, ingenomen en vernield door plunderaars in de loop van de 15de, 16de en 17de eeuw.