Marnic Plees en zijn echtgenote Monique Byloos wonen sinds 2013 in Frankrijk. En het leven is er heel erg goed voor het koppel. "Mijn vader heeft in 1960 de firma Prestelly opgericht aan de Koolmijnlaan in Beringen. Na zijn veel te vroege overlijden (in 1964 op 42-jarige leeftijd ) heeft mijn moeder de zaak verdergezet terwijl ze tegelijkertijd moest zorgen voor de opvoeding van drie kinderen. De vader van Monique heeft gewerkt in de mijn en moeder in het hotel- en restaurantwezen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en bijgevolg was mijn onderwijsloopbaan van korte duur … Ik was voorbestemd om zelfstandige te worden en startte daarom een omscholing naar de financiële sector", gaat Marnic van start.
Als kantoorhouder van Argenta Beringen was het hek van de dam. Al snel werd er personeel aangeworven, een nieuwe vestiging in het centrum werd gebouwd en even later opende Marnic een tweede filiaal in Heusden-Zolder. Later volgde nog een extra filiaal in Koersel en bijkomend twee immo kantoren.
"Heel boeiend maar enorm druk en stressvol. Gelukkig was Monique mijn enorme drijfkracht achter heel dit verhaal. Zonder haar was het nooit gelukt ! Gezien het jonge overlijden van mijn vader heb ik me steeds voorgenomen het na mijn vijftigste rustiger aan te doen … Ik heb mijn woord gehouden. Bankfilialen werden overgedragen en onze dochter Sofie zet het vastgoedkantoor met succes verder. In januari 2013 zijn we dan geëmigreerd naar de Allier, de groene long van Frankrijk. Toch kon ik het weer niet laten en na 5 maanden hebben we ons weekend-restaurant geopend in Saint-Léger-sur-Vouzance. Ondertussen bleven wij ook verder vastgoed verkopen in onze regio, een extra ondersteuning voor ons Sofie. Helaas heeft in 2015 mijn lichaam heftig geprotesteerd tegen de druk en na een ziekenhuisopname hebben we besloten om ons restaurant stop te zetten. Jammer want het was een gigantisch succes", vertelt Marnic.
Dus toch wat rustiger maar stilzitten, niet echt.
"Momenteel houden wij ons nog enkel bezig met de verkoop van woningen in Frankrijk en dit op ons eigen tempo. We nemen wat meer tijd voor onszelf en proberen te genieten van de enorme rust die de Allier te bieden heeft. Hier zijn geen files, kent niemand werkdruk of stress ! De prachtige, uitgestrekte natuur doet de zorgen vergeten en leert je terug van de klein dingen genieten die veel mensen in België niet meer kennen of waarderen omdat ze het te druk hebben. Uiteraard heeft wonen in het buitenland ook enkele minder prettige gevolgen. Veel vriendschappen uit het verleden verwateren en gaan helaas een langzame dood tegemoet. Enkel de echte vrienden blijven over. Na al die jaren blijven ze ons jaarlijks meermaals bezoeken tot ons groot plezier. En natuurlijk missen wij ook onze familie. Gelukkig bieden de moderne communicatie middelen enorme mogelijkheden om toch nauw in contact te blijven met bijvoorbeeld ons kleinkindje Chloé. Wat worden we blij als we dat stemmetje horen en dat lieve snoetje kunnen zien. Zelf brengen we ook regelmatig een bezoek aan Beringen, onze heimat. Komen we ooit nog terug naar België ? Voorlopig zeker nog niet … We kunnen niet in de toekomst kijken maar als de gezondheid goed blijft, gaan we nog even op zoek naar God in Frankrijk", zeggen Monique en Marnic.