Mijn vader beschouwde mollen – in de pre-Greta Thunberg periode van onze tijdrekening weliswaar – als te bestrijden ongedierte. Zo’n beest slaagde er immers in om, ook al leken zijn poten verkeerd aan zijn lijf te staan, in een mum van tijd alle groenteplantjes in onze tuin ondersteboven te woelen. Ik zie hem (mijn vader) nog staan, ergens midden in de groentetuin, met een schop in de aanslag, soms wel een uur lang. Bewegingloos, want dat kreng onder de grond hoorde alles en koos meteen het hazenpad bij de minste onraad. De lafbek!
En dan, ineens, was er actie. Als een gespannen veer die plots losschoot, plofte hij de schop in de grond. Dan volgde er een wipbeweging en voor het wroetbeest wist wat er gebeurde lag hij daar waar hij het minst graag was: aan de oppervlakte, in het licht. En, nog steeds voor hij besefte dat er nu acuut te graven viel, kreeg hij een mep van de schop die hem de donkere eeuwige pierenvelden in joeg.
Niet dat het veel uithaalde. Een paar weken later was er al een opvolger aan de slag. Want mollen kweken als konijnen.
Bij ons zit er ook zo’n exemplaar in de naburige onderwereld. Hij graaft het hele gazon naar de filistijnen. Een vriend die we zonder overdrijven als een molloloog kunnen kwalificeren, hebben we er met het aanbod ‘één gevangen mol = één fles wijn’ toe kunnen verleiden de jacht op de ongewenste onderaardse bezoeker te openen. Met succes. Er bleek een complete familie actief te zijn. Een hele krat Paulliac uit de Médoc heeft hij al bij elkaar gevangen. En het houdt nog niet op. Vanmorgen merkte ik weer twee van die weerzinwekkende hopen, rechts achter in het gazon, waar de sproeier ingegraven zit. Straks is die ook nog stuk! En daarachter ligt verdomme een wei van anderhalve hectare. Dat ze daar pieren gaan vreten! Ja, ik geef het toe: ik moet ze niet, die mollen.
En nu moet ik ze dit weekend ook nog gaan tellen! ‘Er zijn er te weinig’ zegt Natuurpunt. En het volstaat niet dat ik de hopen tel die ik zie. Ik moet ook plaatsen zoeken waar ze nog niet geweest zijn en die informatie doorgeven.
Weet je wat een van de belangrijkste redenen is waarom ik zo graag naar Ierland ga? In heel Ierland, ongeveer de oppervlakte van de Benelux, komen mollen niet voor. Geen enkele!
Chel DRIESEN