Zit ik fout als ik de indruk krijg dat de getijden van de woke-manie wat minder golfslag vertonen de laatste maanden? Gelukkig maar zeg! Maar ik hoed me ervoor om te vroeg te juichen. Ik weet zeker dat ik een paar dagen geleden nog ergens gehoord of gelezen heb dat er discussie ontstaan is over het gebruik van het woord ‘moeder’. De hoogopgeleide specialiste ter zake, die het daar in alle ernst een drietal minuten over had – ik herinner het me ineens weer: ik hoorde het op de autoradio – vond de er-uitgang te mannelijk. Bovendien, zo zei ze, hangt er een aureool van alles omvattende vrouwelijke bereidheid tot het onvoorwaardelijk geven van liefde rond het woord. En er zijn toch ook mensen, die weliswaar kinderen op de wereld gebracht hebben na gemeenschap met een persoon van het andere geslacht, maar die dat enkel over zich heen hebben laten komen om de schijn hoog te houden, terwijl ze zich altijd lesbisch gevoeld hadden. Er bestaan zelfs dergelijke personen (merk op hoe ik het woord ‘man’ of ‘vrouw’ wokebewust mijd; de conditionering begint te werken!) die zich na het baren van hun kind operatief tot een of ander alternatief geslacht hebben laten ombouwen. We noemen ‘moeders’ dus in het vervolg beter ‘mensen die een kind gebaard hebben’. En het klonk alsof ze bedoelde: “Dat zal veel miserie uit de wereld helpen!”
Inderdaad, in deze tijd van uitgemergelde kinderen in Palestina en Somalië en moeders met het door Russen aan flarden geschoten hoofd van hun zoon op de schoot in Oekraïne, is er ook héél veel schrijnende woke-ellende. Sorry, maar hier moet ik een knetterende vloek onderdrukken.
Ik denk dat Guido Gezelle het bijzonder moeilijk gehad zou hebben met zijn ‘mens-die-hem-gebaard-heeft-gedichten’. En wat met Willem Elsschot en het gevoelvolle – nochtans harde – gedicht ‘Mijn moederken, ik kan het niet verkroppen dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten…’ Is er één zinnig mens op deze wereld die liever zou horen ‘Mijn mensken dat mij gebaard heeft…’? 
Ja, als die ‘wokemie’ op de radio mag zwanzen, dan ik toch ook zeker?
En nog iets. In het TV-nieuws werd er vorige week ruime aandacht besteed aan een nieuwe reanimatiepop. De poppen die tot nog toe voor de EHBO-cursussen gebruikt werden, waren allemaal mannetjes: ze hadden geen borsten! Ze waren daar nu pas achter gekomen. Eindelijk wordt dit onrecht rechtgezet. Trouwens, de opgeleide eerstehulpverleners wisten zich vroeger natuurlijk geen hemelse raad wanneer ze op een levend slachtoffer bubbels aantroffen die op hun oefenmodel nooit te vinden geweest waren. Maar als het echt bedoeld was om handigheid te oefenen en ervaring op te doen, waarom dragen die poppen dan geen beha? Die dingen vakkundig losmaken vergt toch ook wel enige handigheid zou ik denken. Zonder desbetreffende expertise geraak je toch nergens!
Hoe lang zou het gaan duren voor de eerste Rodekruisvrijwilliger geschorst wordt wegens seksueel grensoverschrijdend gedrag op een reanimatiepop?
Chel DRIESEN