Ik herinner me de Sarma. Weet je nog, het eerste grootwarenhuis? Je kon er zo maar uit de rekken van alles meepakken. Vreemd was dat. Het was daar ook goedkoper dan in de buurtwinkel. Het was er meestal druk. Er weerklonk ook altijd goedkope muziek. Het woord muzak werd zo een nieuw begrip. "Kassa zeven droge voeding," weerklonk er af en toe door de luidsprekers. Ik begreep nooit wat droge voeding precies was. Mijn vader verbood mijn moeder om daar inkopen te doen. Want de Sarma was een vreemde indringer, een dodelijke concurrent van 'zijn' coöperatieve SEO, de Coo kortweg, een winkel waar de coöperanten deelden in de winst. Ze kregen 12% korting op hun inkopen. Aan de kassa moest je altijd je lidnummer zeggen. Wij hadden nummer A24. Vergeet ik nooit, ook als ik dement word. En... inderdaad, luttele jaren later werd de SEO de nek om gedraaid. De Sarma had gewonnen. Een Oostends monument werd neergehaald. Het hoofdgebouw is nu een museum: Muzee.
A propos, hoe zit dat nu met de Sarma, bestaat dat nog?