Het hangt er van af hoe je het bekijkt, met de huidige coronamaatregelen. Sommigen voelen zich als in een gevangenis opgesloten in hun 'kot'. Anderen voelen zich op een eiland, zij het zonder 'temptation'. Ik, ik vlieg momenteel in een ruimtesonde door het heelal. Ik heb nog maar weinig contact met de aarde. Houston is niet altijd bereikbaar. In de ruimte valt weinig te beleven, toch voel ik me verheven. De stilte suist. Alleen mijn frigootje grommelt af en toe. Lethargie heet hier zalig nietsdoen. Gelukkig kan ik hier rustig een boek lezen: "De wereld van gisteren" van Stephan Zweig. Hierin beschrijft de auteur met een haarfijne pen hoe het er na de eeuwwisseling in Wenen aan toe ging. Ooit schrijf ik een roman over hetzelfde tijdens het Coronatijdperk.
Ondertussen zweef ik hier rustig tussen de planeten en maak ik af en toe een ruimtewandeling, compleet immuun voor madame Corona. Aardbewoners, ik groet u. Hou u taai daar onder!