De stilte regeert over Meulenberg. Het leven verloopt hier langzaam. Kabbelend.
Zonet zag ik vanuit mijn raam een eenzame man die met afgemeten stappen adagio, pianissimo vooruit schreed over de straat. Vanmorgen zag ik een tros Turkse vrouwen voor de schoolpoort staan. Ze hadden het gegarandeerd over hun kinderen en wie weet ook over hun man.
Toen ik gisterenmorgen ging winkelen in de city was het bevreemdend mijn oude biotoop terug te zien: de kerk, de winkels, de mensen. Ik kwam er als toerist - dat gevoel had ik althans. Jammer dat de gangen niet netjes gehouden worden. Ik zag hondenpoep naast de lift en verhuisafval in de parkeergarage. Hoog tijd dat er een toezichthouder wordt aangesteld. Desalniettemin geniet ik van de stilte.
Jef Lingier