‘k Zou zo geiren willen leven in een wereld zonder haat, zong Walter De Buck. Van dat lied verscheen vanmorgen een flard in mijn hoofd. Ik zag zijn droom verder uitdeinen. Op zondagen werd mijn droom werkelijkheid. Zo was elke zondag een autoloze zondag, met op de Grote Baan gezellige terrasjes waar je gratis frieten en couscous kon eten. De grasmaaiers en de hogedrukreinigers moesten hun mond houden die dag. De smartphones kregen op zondag geen verbinding meer, zodat we weer “life” met mensen moesten praten. De kleine kinderen veroverden de straat terug en de vogels kregen vrij spel om te zingen. De oudere kinderen aten vlaai bij hun grootouders. Het beton was hier en daar opgebroken en vervangen door bloementuinen met bomen rondom. Op zondag reed de bus gratis met mevrouw Peeters aan het stuur. Die dag regende het nooit, het was het altijd ZONdag. “’k zou zo geiren willen leven…” (Jef Lingier)