Gisteren schoot een nare herinnering door mijn hoofd. Iets van bijna 40 jaar geleden. Op mijn werk lachte M me uit toen ik op zekere dag opdaagde in mijn marcelleke. Ook die dag was het een hondsdag als vandaag. Het asfalt trilde en de mussen tuimelden van de hitte van de telegraafdraden. (Toen waren er nog veel mussen en bestond de telegraaf nog - in plaats van de sms.) "Ah jefke in zijn onderlefke," schamperde M. Een andere keer kwam ik op mijn pantoffels naar het werk. Ik voelde mij gemakkelijk in die slippers. "Jef heeft vandaag zijn bordeelsluipers aan," zei ze op superieure toon.
Gek toch hoe zulke herinneringen blijven sluimeren en plots weer opduiken. Gisteren zei mijn vriend uit Pakistan dat terugkijken naar het verleden vaak leidt tot neerslachtigheid en droefenis. Te veel kijken naar de toekomst zorgt dan weer voor angst en onrust. Kijk naar het heden, zei hij, het 'nu-moment', dan zul je vrede en rust kennen. Een wijs man.
Jef LINGIER